Επίσκεψη της Απουσίας

Ανάσαινα ακόμη άνοιξη
Όταν ήρθε να με βρει η απουσία
Γνώριμη από παλιά
Ένδοξα αναρτημένο στο στήθος της
Το πιο πικρό λουλούδι της ανάμνησης
Μιλήσαμε και για σένα και για τους άλλους
Για όλους μιλώ πια , σαν ποτέ να μην γινίκε τίποτα
Θα θυμάσαι βεβαία την μικρή μου αυτή ιδιαιτερότητα
Μιλάω
Αλλά σωπαίνω αν σκεφτείς πόσο σκέφτομαι
Πόσο σε σκέπτομαι

Μικρό ήταν το μεσημέρι
Έφυγε απαλά από την βεράντα
Αφήνοντας εμένα και την απουσία να κοιτάμε τον ήλιο να δύει
Μικρός και άδοξος είναι ο ήλιος όταν δύει
Σαν το παιδί κρύβεται πίσω από την γραμμή του ορίζοντα
Τι να ξέρει κι αυτός
Πιστός στο καθήκον

Το σκοτάδι απλώθηκε γρήγορα όπως συνηθίζει
Μια κομπανία από αδέσποτα ζώα τ’ αστερία , χυθήκαν στον ουρανό
Παίρνοντας στο κατόπι
Τον αρχηγό τους το φεγγάρι

Πόσοι ποιητές δεν είδαν τον έρωτα τους στο φεγγάρι
Μετά ήρθαν οι αμερικανοί να το κλέψουν κι αυτό
Από ασημένιος δίσκος
Γίνικε cd και το κρεμάσαμε να διώχνει τα περιστέρια από την βεράντα
Μόνο ο έρωτας δεν γνωρίζει τα εμπόδια της βεράντας
Σ εκείνον που στέκει αμίλητος και τον αψηφά
Ειρωνικά τον κοιτάζει
Φεγγάρια , ήλιοι , η απουσία σωπαίνει να μ ακούσει ως αρέσκεται
Αμερικανοί , cd μια απλωμένη κοινωνία στον ίσκιο της έπαρσης
Μετά η σκέψη σου ξανά
Λίγα τα λόγια μου για σένα
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια
Θα μου πεις και τα λίγα , μήπως φτώχεια δεν είναι

Η απουσία διαρκώς , κακομαθημένη όπως είναι, μου ζητούσε να την τρατάρω
Και της έδωσα και κλάματα και σκέψεις και όνειρα και προσδοκίες
Αχόρταγη γαρ σταματημό δεν είχε