Ψάξε ενά ποίημα

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

αυτό που είμαστε

Θέλω να σταθείς γυμνή
 ανάμεσα στα χέρια μου
Όχι για την πείνα μου
για το κορμί σου.
Αλλά για να σπάσει
ο κύκλος της ντροπής
 ανάμεσα μας.  

Ως τότε
κανένα κορμί δεν θα λογιάζετε
ως εραστής ή ερωμένη.
Για σένα και για μένα.
Αλλά ως συστολή
και φόβος

απέναντι στα όρια 
που γκρεμίζει αυτό που είμαστε.  

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

H απόσταση ανάμεσά μας

Υπάρχει ένας κόσμος μέσα μου
που κάποια που σου μοιάζει,
τον διαφεντεύει.
Μα δεν σου καίγεται καρφί
ούτε για μένα,
ούτε για τους κόσμους που κρύβω μέσα μου.

Υπάρχει ένας κόσμος μέσα σου
που κάποιος που μου μοιάζει,
ζει για να χαίρεσαι,
Μα δεν σου καίγεται καρφί
ούτε για σένα,
ούτε για την χαρά που κρύβεται σ αυτόν τον έρωτα.

Υπάρχει και ένας κόσμος έξω μας
που εσύ και εγώ
κάνουμε πώς δεν ξέρουμε τάχα,
πόσο πονάει η απόσταση.
Μα δεν σου καίγετε καρφί
ούτε για μας,
ούτε για την αλήθεια στην καρδία σου.

Πολλές αποστάσεις στέκονται ανάμεσα μας,
μα η πιο μεγάλη απόσταση ανάμεσά μας

είναι από την καρδία σου στο μυαλό σου. 

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Πεταλούδα

όμορφη που σαι πεταλούδα 
κι οι τέσσερις ψυχές σου
όμορφες.

την πρώτη
την δίνεις για το όνειρο
την ιδέα
την δημιουργία
γι αυτό γεννιέσαι
γι αυτό πεθαίνεις
Κλείνει ο κύκλος και σπάς το κέλυφος.

την δεύτερη
με το κορμί γυμνό στην Γή.
Να χαϊδεύει το χώμα σε κάθε βήμα
διψάς ολόκληρη για 
την εμπειρία 
γι αυτό γεννιέσαι
γι αυτό πεθαίνεις
Κλείνει ο κύκλος και κλείνεσαι μέσα σου.

Την Τρίτη
στην μήτρα του εγώ σου
πλάθεις το νέο σώμα σου
πληγωμένη από την εμπειρία 
ζητάς ελευθερία
γι αυτό γεννιέσαι
γι αυτό πεθαίνεις
Κλείνει ο κύκλος και ανοίγεις τα φτερά σου.

Την τέταρτη
με τα πόδια στο πρώτο στήριγμα
Επωάζεις το νέο εαυτό σου
τομοκρατημένη από την πτήση. 
Και τον γεννάς
γι αυτό γεννιέσαι
γι αυτό πεθαίνεις
Και αρχίζει απ την αρχή τον κύκλο σου.

και αυτή η πίκρα πεταλούδα
πίσω από κάθε σου χαμόγελο
είναι που έχεις τέσσερις ψυχές
για ξόδεμα στον έρωτα
και μονό μια ζητούνε οι εραστές σου.

όμορφη που σαι πεταλούδα 
κι οι τέσσερις ψυχές σου
όμορφες.

αν μου τις δώσεις 
δεν θα τις χάσεις 
να τις κρατώ όσο θα αλλάζεις 
γεννήθηκα.

αλίμονο

αλίμονο
κυλώ στο δέρμα σου , σκέψεις.
αλίμονο
στέκω ανήμπορος
με το πρόσωπο μου χωμένο στους μηρούς σου.
αλίμονο
ακούω μόνο την φωνή σου
και πόσο ακόμα πιο
αλίμονο
που για να σε ζήσω
αληθινά
αλίμονο
να κλείσω πρέπει τα μάτια μου.

αλίμονο
που αυτό συμβαίνει εν αγνοία σου
χτισμένο στην σιωπή και την περιφρόνηση.
που αλίμονο,
μου αξίζει
 λες.
Σχολιάζοντας κρυφά και με θυμό
Ε, αλίμονο
δεν είμαι και για αυτόν.

αλίμονο , έρωτα
ατύχησες
ο ιερέας σου αν και πιστός ,
αλίμονο,

 λίγος.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

καρδιές από χνώτα

Αφήνουμε στο χάδι του τζαμιού
όλες τις σκέψεις μας.
Κρύος καιρός και βροχερός
να σου παγώνει το κούτελο και την παλάμη,
όσο τα χνώτα σου γίνονται
χωράφι υδρατμών για να σκαλίσεις μια καρδιά.
Να την τρυπήσεις ,ύστερα,απ άκρη σ άκρη
μ ένα βέλος ανέξοδο
που στάζει αίμα.

Σ αγαπώ ,να ξέρεις κι ας μη σε νοιάζει.
Για τις σκαλισμένες καρδιές από χνώτα
στα τζάμια.

Κι ας μην τις είδα ποτέ,
κι ας μην ήταν για μένα

σ αγαπώ,να ξέρεις κι ας μη σε νοιάζει,
γιατί με την λίγη ζέστη από μέσα σου

ζωγράφιζες αίμα.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Όσο και γω

Κρατώ για σένα,
όλες τις πύλες της επικοινωνίας μου
ανοιχτές.
Η ελπίδα.
Η πίστη.
Και στην αγάπη,
στέκω ακίνητος.
Εκεί ποντάρω.
Έχω μια σιγουριά
πως μ αγαπάς.

Παρόλη την μέσα
και την έξω μου ασχήμια.
Έχω μια σιγουριά , πως μ αγαπάς .

Όσο και γω.

Απλά  δεν έχεις λέξεις
και φοβάσαι.
Και δεν έχεις ιδέα
πόσο πολύ

σου ανήκω

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Το βαλς της Αμέλειας

Πάλι με ξέχασες
αφέθηκες σε σκόρπιες υποσχέσεις της ζωής
κάτι καλύτερο
κάτι πιο βέβαιο
και σίγουρα για κάτι με κατηγορείς

πέρασαν κι όλας στην σιωπή
πέντε μήνες
δώδεκα μέρες
και εξίμιση ώρες
αλλά ποιος μετράει

Η βροχή σε θυμίζει
κάθε στάλα της
ταξιδεύει ευθεία στην καρδιά μου
να ποτίσει μνήμες
και αλήθειες
δεν μπορώ ν αγαπήσω κάτι άλλο
το προσπάθησα  

πάλι μαδώ λεπτό το λεπτό
τα φυλά του χρόνου
περιμένοντας να αποκαλυφθείς
μ αγαπά
δεν μ αγαπά

τι να περιμένεις,
το βάλς της Αμέλειας
μας έβρισκε αγκαλιά

δακρυσμένους
απέναντι 
στον φόβο ο ένας του άλλου


Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Στην απέναντι γυναίκα

Πώς με κοιτάς έτσι.
Μισό μέτρο άνθρωπος .
Και πώς με το βλέμμα σου
καθηλώνεις και παραλύεις το μυϊκό μου σύστημα.
Πώς με κοιτάς έτσι .
Μέσα σου δεσπόζει μια ασπρόμαυρή κόλαση ,
που θέλω να κάνω παράδεισό μου.
Πώς με κοιτάς έτσι .
σαν να μην περιμένεις τίποτα πια και από κανέναν ,
σαν να ανταπόδωσες μια κακιά πράξη.
εκδικήθηκες;
Τίποτα δεν πιστεύεις απ όσα λέω.
Πως με κοιτάς έτσι.
Σαν να είσαι δεμένη πάνω μου
με μια μοίρα που σιχαίνεσαι
κι ύστερα πάλι αν δεν είμαι εκεί , σε διαλύει η μοναξιά σου.
Πως με κοιτάς έτσι
κρεμασμένη σε ασπρόμαυρα κάδρα
ιλουστρασιόν θλίψη
αποτυπωμένη στιγμιαία.

Πως με κοιτάς έτσι
Γυναίκα
Ποια νομίζεις πως είσαι
και ήρθες να στοιχειώσεις την ασυδοσία μου
πως τολμάς και με κοιτάς έτσι
γυναίκα .
δεν με φοβίζεις

θα σε θάψω με την αδιάφορη, αγάπη μου.   


αφιερωμένο στην Τζάνις Τζόπλιν και την Κατερίνα Γώγου και την "Ελένη" μου για την ευκαιρία να τις ερωτευθώ παράφορα χωρίς ποτέ να δω βυζιά και κώλο .... πράγμα που ακόμα το αντιμετωπίζω ως ασθένεια.     

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Γράμμα

Έχω φανταστεί
το φιλί σου.
Και μου αρκεί
που αργεί.

Έχω φανταστεί
το φιλί σου.
Σαν βλέμμα που τρέμει
μπροστά στο σκοτάδι.  

Οπού κι αν πας
Οπού κι αν γύρεις το κορμί σου
Θυμήσου αυτό.
Έχω πρώτος, φανταστεί το φιλί σου.

Τίποτα 
δεν θα μας δέσει με τίποτα περισσότερο 
και με κανέναν. 

Ηρεμία και όχι ειρήνη


Νυχτώνει
και ξημερώνει
κάθε μέρα.
Ξανά και ξανά

Νευρικές μνήμες
εσύ εδώ , εσύ εκεί.
Αδύνατο να κάτσεις σε μια γωνιά της λήθης.

Τα πράματα κυλάνε ήρεμα εδώ
μα η σκέψη μου
είναι ανήσυχη
της λείπει η έννοια σου.

Ξέρω είναι καλύτερα έτσι.
Υπάρχει ηρεμία
Κάθε λογική μέσα μου
Ξερνάει κάθε μέρα αυτή την φράση
"Είναι καλύτερα έτσι."

Μπορεί,
μπορεί να είναι καλύτερα για σένα.
Για μένα δεν είναι.

Για μένα είναι καλύτερα να με πονάνε κάθε μέρα
τα λόγια σου,
να με σκοτώνει η αδιαφορία σου.  

παρά το κενό σου.

Μαζί σου, δεν έχω ηρεμία 
αλλά έχω ειρήνη.

Φανερώσου.