Ψάξε ενά ποίημα

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ρεκβιεμ για ενα όνειρο

Σαν νεκρή 
Η φιγούρα σου εντός μου 
Γυμνή απο κάθε συναίσθημα 
Κακό ή Καλό

Όνειρα σκέπασμενα με το χώμα της αλήθειας
Ποτε ξανά  

Κάθε πραξη
Πότισμενη απο ενα αίμα 
Και μια σκόνη 
Αλλοκοτα 

Να φωνάξω θέλω 
Να κλάψω θέλω 

Μα μια γύψινη μάσκα σκεπάζει το πρωσοπο μου 

Εσυ 
Εσυ 
Κυρία στα μαύρα τα πέπλα 
Ζωσμένη εφιάλτες 
Ζωσμενή σημάδια των καιρών 
Απάντησε μου 

Δεν θα κοιτάξεις να με δεις 
Δεν μπορείς 
Δεν θες 

Κοιτάς μακριά στον ορίζοντα 
Και λες 

Ποτε 
Ποτε ξανά .

Τρελός θα πείς
Με μια μανία στο βλέμμα 

Άλλοιμονο

Άλλος ένας νεκρός 
Θα πεις 

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Βίοι Παράλληλοι

Εκεί που ζεις έχει σκοτάδια  ,
αξημέρωτες υποσχέσεις
που σχίζουν την καρδιά,
χιλιοειπωμένες
από πεινασμένους για σάρκα εραστές ,
φιλιά δίχως νόημα,
ψευδαισθήσεις,
εκεί , το νου σου , δεν έχει άλλους.
Είναι όλοι μόνοι.
Το χέρι σου ...
να πιάσω ,θες. 

Εδώ που ζω έχει φως,
λόγια ευθεία, έντιμα .
Σχίζουν  τον φόβο απ την αλήθεια.
Ανήκουστα,
που τα λένε εραστές με το κορμί τους δώρο ,
φιλιά που κόβουν την ανάσα,
ηδονή που μεθά .
Εκεί , έχε στο νου σου , μόνος δεν έχει νόημα.
Έλα ...
και το χέρι κράτα μου .

Εκεί να έρθω δεν μπορώ
εδώ να έρθεις θέλει θάρρος .

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Αληθινός Έρωτας

Θα σε περιμένω ,
εκεί που καμία λέξη δεν χωράει .
Θα σε περιμένω
Στην άκρη των φόβων του μυαλού .
Στο ,δεν μ αγαπά.
Στο ,δεν με θέλει.
Στο , μ’ εκμεταλλεύεται.
Στο δεν σημαίνω τίποτα
και τίποτα δεν είμαι.
Στο ,θα πεθάνω αφίλητος.
Στο , μόνο για το κορμί μου με θέλει.
Στο, δεν νοιάζεται για μένα.

Όρθιος στο χείλος αυτου του γκρεμού της απόρριψης,
ακίνητος.

Εκεί θα σε περιμένω χαμογελώντας,
να έρθεις κάποτε.
Έτοιμη 

Να σου κρατήσω το χέρι
Να σε κοιτάξω στα μάτια
Και να σου πω
Έρωτας είναι να θές

Αληθινός έρωτας , όταν θές και μπορείς.

Κι ύστερα μαζί 
με πλεγμένα τα χέρια να πέσουμε στο κενό .

Κι υπάρχει ένας μύθος που λέει
ότι ο αληθινός έρωτάς 
περπατάει στο κενό
κάθε τι άλλο τσακίζεται στα βράχια των φόβων 

   

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Ο κατά φαντασίαν εραστής

Κοιμάμαι κάθε βράδυ στο στήθος σου
κομμάτια στα χέρια σου η ζωή μου .
Θυμάσαι άραγε;
Μικρές σταγόνες από όνειρα στο τραπέζι μου
εσύ να παίζεις, μικρή πριγκίπισσα
Και εγώ να σιδερώνω.
Θυμάσαι άραγε.

Περνάει μπροστά μου η κάθε εικόνα
Φιλί στο γόνατό και στην παλάμη …μόνο.
Θυμάσαι άραγε;
Σε σκέφτομαι με τα χείλη τρεμάμενα από φόβο και άγχος
από μια υποψία θυμού.     
Σκηνές από θρίλερ στην τηλεόραση
Και δυο χέρια που έψαχναν τον δρόμο για να βρεθούν
Το ένα μέσα στο άλλο

Ματιά που έκαιγαν από προσμονή
Φωνή που βράχνιαζε  ,
Πρώτου αρθρώσει , τυχαία σε συνάντησα.
Ψέμα
Ένα πρωί ολόκληρο μας στοίχιζε η τυχαία αυτή συνάντηση

Θυμάσαι άραγε
Μαλλιά μυρωδάτα , φρέσκα
 Δέρμα ιδρωμένο από την αγωνία και την προσμονή
Θυμάσαι;

Ποτέ δεν σ άκουσα να λες
Θυμάμαι , το ξέρω , το είδα
Ποτέ δεν σ άκουσα να λες σε θέλω.

Ένα πάθος είδα φωτιά μαινόμενη στα μάτια σου
σαν έρωτας μου φάνηκε

Αλήθεια;
Στην φαντασία μου;

Ένας έρωτας έζησε .

Το  που δεν ξέρω.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Μέχρι να σβήσει το τσιγάρο της Εντνας Μιλλευ(απόδοση στα ελληνικά Δ.Καλούπης)

Μέχρι να σβήσει το τσιγάρο της Εντνας Μιλλευ 
ερμηνεία -σπουδή Καλουπης Δ

Μέχρι να σβήσει το τσιγάρο ,
Μια στιγμή μικρή όλες να τις τελειώσει
Οσο να στάξει αθόρυβα η στάχτη του ,
Και η καύτρα του να φτάσει ως το τέλος ,
Έτσι όπως μπλέκει αλλοκωτα καπνός και μουσική ,
Σπασμένη η σκιά σου χορεύει αντίκριστα μου ,
Θα αφήσω μνήμες σου να έλθουν συντροφιά μου ,
Την όψη σου , όπως οι προσδοκίες μου την είδαν ,
Κι ύστερα αντίο - γεια σου- έτσι τελειώνει τ όνειρο.
Δεν μπορω να ξεχάσω το πρωσοπο σου ,
Το χρώμα του και τα χαρακτηριστικά του ,
Τα λόγια σου ποτε , το γέλιο σου ως πότε;
Ολη η Ζωη μου μια μερα, κρύα σαν σήμερα,
Που έδυσε μαζι σου.

Until this cigarette has ended by Edna Milley

Only until this cigarette is ended,
A little moment at the end of all,
While on the floor the quiet ashes fall,
And in the firelight to a lance extended,
Bizarrely with the jazzing music blended,
The broken shadow dances on the wall,
I will permit my memory to recall
The vision of you, by all my dreams attended.
And then adieu,—farewell!—the dream is done.
Yours is a face of which I can forget
The color and the features, every one,
The words not ever, and the smiles not yet;
But in your day this moment is the sun
Upon a hill, after the sun has set.