Ψάξε ενά ποίημα

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Σκοτεινός ήλιος

Ένας ήλιος σκοτεινός
ανατέλλει μέσα μου
κάθε πρωί

Φυλακίζει ελπίδες
στις σκοτεινές του ηλιαχτίδες

Περιμένω ν΄ακούσω την φωνή σου
μα η σιωπή σου
είναι εκκωφαντικός θόρυβος

Γυρίζω το βλέμμα μου
να αρπάξω από κάπου την μορφή σου

μα είσαι μόνο μέσα μου

κλείνω τα μάτια μου
ανασκουμπώνω τις σκέψεις μου
κλειδώνω τα θέλω μου

δεν πας πουθενά

στέκεις εκεί
σαν απειλή

Ένας ήλιος σκοτεινός
ανατέλλει μέσα μου
κάθε πρωί

κι ότι θυμάμαι από σένα
σπινθηρίζει
στον αφώτιστο μου, κόσμο

τρέφομαι από μνήμες
και ψευδαισθήσεις.

Γυρίζω το βλέμμα μου
να αρπάξω από κάπου την μορφή σου

μα δεν μου έδωσες ποτέ
ετούτο το δικαίωμα.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Μ’ ένα ψέμα δεν γλιτώνεις

Πύρωσε το πρώτο καλοκαίρι
τις μέρες
ανάστατο το κορμί
ανάστατη η συνείδηση

πώς να γλυτώσεις μ ένα ψέμα από την καρδιά
το κορμί το ξεγελάς
την συνείδηση την βυθίζεις
τα λόγια είναι εύκολα
χρησιμοποιείς τα σωστά

όμως εκείνη η καρδιά
οργώνει τις μέρες
κεντώντας το δικό της αλλόκοτο μυστήριο

πύρωσε το πρώτο καλοκαίρι
ιδρώνουν τα χέρια
τα μάτια δέρνει μια λύπη , ηλιοφώτιστη

έχεις πολλές δικαιολογίες για δάκρια

και δεν αντέχεις το μέσα σου
που βράζει

θα με θυμηθείς κάποτε ξανά

θα με νιώσεις μέσα σου, σαν τότε
στο είναι σου

ελεύθερη θα είσαι από δυσειδεμονίες
από θέλω και από πρέπει

μ ένα ψέμα , δεν γλυτώνεις.

Θέλει πολύ κόπο και θέληση
να συγκαλύψεις τα προστάγματα της καρδιάς.


Και να βουτήξεις στην κόλαση της άρνησης.