Η δική σου κραυγή ,προσευχή.

Κάθε πρωί

στέκομαι απέναντι από τον ήλιο

και ξεχύνω από μέσα μου,

σε μια κραυγή ,προσευχή,

όλα τα θέλω του ανήθικου εντός μου κόσμου.

Κοιμάται ο άνθρωπος.

Ξυπνάει ο άνθρωπος.

Και στο ενδιάμεσο δουλεύει για τον θάνατο και την ντροπή .

Κάπου , κάπου

στέκονται άνθρωποι απέναντι απ τον ήλιο και φωνάζουν και εκείνοι,

την κραυγή - προσευχή του δικού τους ανήθικου κόσμου

και είναι οι κραυγές σαν μουσική.

Και βράζουν  το αίμα , και ξυπνούν συνειδήσεις ,

ξυπνούν το φόβο και το μίσος .

Θα έρθει μια μέρα που θα πεις και σύ

την δική σου κραυγή –προσευχή.

Που θα σταθείς απέναντι στο ήλιο

με τα μάτια να πονούν,

και τις γροθιές σου σφιχτές.

Για το δίκιο του μέσα σου ανήθικου κόσμου, 

που αντιστέκεται.

Που φορά την αλήθεια της φθοράς και το δέος της ύπαρξης.

Και θα ενώσεις και εσύ την φωνή σου στο τραγούδι μας.

Πιστεύοντας πως ο ανήθικος μέσα σου κόσμος

είναι διαμετρικά αντίθετος από κάθε άλλο.

Και η δική σου κραυγή , αντίθετη από κάθε άλλη.

Όμως ο κόσμος σου,

το τραγούδι της κραυγής σου,

τα σφιχροσφιγμένα χέρια σου γροθιές.

Αυτός είναι ο κόσμος μας , η δική μας πατρίδα

Με ύμνο εθνικό την κραυγή – προσευχή την δική σου,

και σημαία στο κάστρο της ετερότητας , από το οποίο διαφεντεύουμε τον θάνατο ,

την ελπίδα πως κάποιος μας ακούει . 

Και μας περιμένει.

Σε είδα (- άλλα ντράπηκα να σου μιλήσω)

Σε είδα ,

είχες στα χείλη σου σιωπή από κερί

μαλακή και στιλπνή

τώρα ξέρω τι γεύση έχει το τίποτα .

Δεν πρόκειται να πάρεις θέση

φοβάσαι .  

Μήπως εγώ , δεν φοβάμαι

Σε είδα ,

στα  χέρια σου φτιασιδωμένες προοπτικές ερωτικές

από περιοδικά ποικίλης  ύλης .

99 τρόποι να φτάσετε σε οργασμό .

Σε είδα ,

στη ματιά που με κοίταξες

στο στόμα που κρατιόταν να μη με φιλήσει

στα χέρια που έψαχναν τα μπράτσα μου , σε κάθε άγγιγμα .  

Σε είδα ,

Κοίταξες αχόρταγα τον κόσμο με ασπίδα το κορμί μου

το δικό σου βουνό ,

την σκιά σου.

Σε είδα  ,

να ντύνεσαι για μένα ,

και να κοιμάσαι σε κορμιά ξένα , από ντροπή ,

που μ αγάπησες .

Σε είδα να χάνεσαι

Σε είδα να κλαίς

Σε είδα να κρύβεσαι

και μαζί σου να κρύβεις την αλήθεια .

Όλα τα είδα

και τώρα που στέκεις χωρίς να μιλάς

τάχα μου πιο μακριά από δίπλα,

όλα τα βλέπω  

που με νοιάζεσαι

που με σκέπτεσαι

που τρομάζεις όταν σε αντιλαμβάνομαι.

Που κάνεις αγώνα να μην υπάρχει τίποτα απ όλα αυτά ,

που κανείς αγώνα να ξεφύγεις .

Όλα τα βλέπω .

Όμως τίποτα δεν αλλάζει

Εγώ και εσύ στην άκρη του κόσμου ,

γυμνοί και μόνοι .

Σε δικό σου χρόνο και χώρο.

Την ζωή να διαβάσουμε ,

χωρίς κανείς να το μάθει ποτέ .