Στην αρχή είναι ο Λόγος ...στο τέλος ο άλογος

Η λέξεις φέρουν ένα βάρος συναισθηματικό

Που κάποτε το μετανιώνεις

Θέλουν τονισμό

Εκφέρονται

Μπορούν να παρεξηγηθούν

Να μας κατρακυλήσουν σε πράξεις

Όταν τις υπερασπιστούμε

Ακόμα και όταν δεν της εννοούσαμε

Μας εκθέτουν στον χρόνο

Σ αγαπώ που δεν πιστέψαμε

Σ αγαπώ που μας εμπιστευτήκαν

Κι ο χρόνος αμείλικτος τιμωρός της ύβρης μας

Για την ανάγκη αυτή ανακαλύψαμε τα emoticons

Ευλογημένη επιστήμη

Που ξεκαθάρισες τον κόσμο μας τον συναισθηματικό

Συγχώνευσες τις επικοινωνιακές μας παλέτες

Στα απαραίτητα

Και κατάργησες τους ενδιάμεσους χρωματισμούς

Έγινε η απλότητα

Κουστούμι λόγου παγκόσμιο

Κι ο καθ υπερβολή συναισθηματισμός μας ως είδος

Μουσειακό αντιείμενο

Ζηλεύω της γενιές που θα έρθουν ή

πάλι τις φοβάμαι

πώς να το πω

το συγχωνεύω

 :-Ο

κι εσένα που στέκεις απόμακρη

μα τόσο οικεία

θα επιλέξω να σε σχολιάζω με :-)
και θα αφήσω τους ποιήτες
και τις συναισθηματικές τους μουσικές

δεν έχω ανάγκη να επικοινωνήσω το μέσα μου με κανέναν, στο Τέλος .

αμφιβολία

υπάρχουν πολλά περιθώρια

η ζωή είναι γιομάτη από δαυτα

Περιθώρια για εξελίξεις

Περιθώρια για λάθη

Περιθώρια για ελιγμούς

και τα λοιπά

και τα λοιπά

μόνο ο έρωτας δεν χωρεί περιθώρια

ή είσαι

ή δεν είσαι

μπορείς να κάνεις πολιτική

να μην είσαι και να προσποιείσαι

ή να είσαι και να προσποιείσαι

να τσιτώνεις τον εαυτό σου

στα όρια του

να κρατιέσαι μακριά

ή κοντά

κάποτε όμως θα καταλάβεις

ότι δεν έχεις αλλά περιθώρια

και το κάποτε

ο χρόνος και η ένταση των συναισθημάτων

η έκρηξη όταν θα καταλάβεις

ότι ποτέ δεν είχες περιθώρια

θα σε σκοτώσει με θόρυβο.

Έχω ακούσει πολλές άλλες γνώμες

Πάνω στο θέμα

Όλες πηγάζουν από

τον ίδιο φόβο της απόρριψης

την ίδια αμφιβολία

και οδηγούν στην ίδια ανέραστη δυστυχία

η αμφιβολία άλλωστε

είναι το ελάττωμα κάθε σκοπευτή

και την πληρώνεις πάντα με την ζωή σου