Ψάξε ενά ποίημα

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Η εβδομάδά των παθόντων

Θα κλείσω την πόρτα απαλά
Να μην μ ακούσεις να σκέφτομαι
Είμαι θα πω
Κι ύστερα ο χρόνος θα δείξει
Εσύ κοιμάσαι
Χιλιάδες κοχύλια γρατζουνίζουν το σκαρί των ονείρων σου
Είμαι θα πεις
Ένα φιλί μας χωρίζει
Οι βροντερές σκέψεις μου , τα γρατζουνισμένα σου όνειρα
Κορμί απέναντι σε κορμί
Ανάσα αντικρύ σε ανάσα
Κι ανάμεσα , όλα
Όσα είπαμε
Όσα δεν είπαμε
Όσα σκέφτηκαν οι άλλοι για μας
Κι όσα είπαν
Εραστές , ερωμένες και φίλοι
Μια θάλασσα από κορμιά
Μια λύσσα από ιδρώτα και χάχανα
Δεν μιλιόμαστε
Δεν κοιτιόμαστε
Απλά πονάμε βουβά
Να φύγω θέλω εγώ
Να φύγεις θες και συ
Ή να σπάσει αυτή η σιωπή σε μιαν επαφή
Με σταματημένο τον χρόνο
Μέσα στην σκέψη μου ή στα όνειρα σου
Λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος
Και ξεσπάσει μέσα μας η οργή του θεού
Για όσα δεν κάναμε .
Σταυρωμένα χεριά και πόδια
Επιτάφιες καρδιές
Κοιτώντας το ρολόι , με αγωνιά
Τρείς μέρες πέρασαν ο βράχος δεν θα κυλίσει ?