Κανόνες

Υπάρχει ένα αδιόρατο

σημείο αναφοράς

σαν σύνορο

ένα σύνολο από άγραφους κανόνες

που ορίζουν

αυτό που λέμε συνύπαρξη

μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν τους κανόνες

μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν την συνύπαρξη

υπάρχει ένα αδιόρατο σύνορο

σαν τείχος προστατευτικό

για να σε προστατεύει

απ τους ανθρώπους  

που δεν θα είναι εκεί

στο τέλος

κανόνας πρώτος

σε θυμούνται μονάχα όταν σε βλέπουν

μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν τους κανόνες

μερικοί άνθρωποι δεν θυμούνται

κανόνας δεύτερος

σ αγαπούν όταν είσαι μακριά

μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν την συνύπαρξη

μερικοί άνθρωποι κουράζονται

κανόνας τρίτος

μπορείς πάντα να αγνοήσεις τους κανόνες

μερικοί άνθρωποι επιδεικνύουν θάρρος

αλλά δεν μπορείς να αγνοήσεις τις επιπτώσεις τους

μερικοί άνθρωποι εκπλήσσονται

από την συμπαγή ισχύ

του τρίτου κανόνα

και είναι τόσο απλό

όταν δεν χτίζεις κάτι ,

το γκρεμίζεις  

ή το αφήνεις να το γκρεμίσει ο χρόνος.

Η κυρία στο πάνω διαμέρισμα

Έκλεισε το παράθυρο

τράβηξε την κουρτίνα

κι υστέρα κούρνιασε στον καναπέ

χάθηκε μες στον κόσμο

που χαράμισε

πως θα ‘ταν η ζωή αλλιώς

αν είχε αγαπηθεί περισσότερο

ή αν είχε αγαπήσει

 όλα όσα έμοιαζαν

θολά και μακρινά

τώρα στα πόδια της σέρνονται

κουφάρια

από χαμένες ελπίδες

όλα όσα κέρδισε

με κόπο

τώρα ζητάνε το κεφάλι της στο πιάτο

και εκείνη αποζητά

όσα της φαίνονταν αδιάφορα

ο θάνατος

ακόμα και αυτός

αρνείται να της δώσει λύτρωση

και στέκει απόμακρος

μια ζωή άλλη έπρεπε να ζήσει

μα την φοβότανε

κι έμεινε έρμαιο της πιο κακής της

φαντασίωσης

ζωσμένη από τους εφιάλτες της

μόνη

κι ο χρόνος δεν τελειώνει

όταν δεν έχεις κανέναν  

 πλατύνετε τόσο

που γίνετε πόνος αδιάκοπος

είχε επενδύσει στον θάνατο

η κυρία στο πάνω διαμερισμα 

μα εκείνος είχε αλλά σχέδια

και στην ζωή δεν είχε τίποτα

να δώσει  

απόσταση

Υπάρχει κάπου ένας χάρτης
που μέτρα την μεταξύ μας απόσταση.
Μίλια,
χιλιόμετρα,
χρόνος.

Όλα σε συμπαγή νούμερα
καμωμένα να υπαγορεύουν
μια σκληρή πραγματικότητα.

μακριά.

Υστέρα υπάρχει μια απόσταση
που δεν μετριέται
μοιάζει μηδενική

σαν το κορμί σου
να ακουμπάει μέσα μου

σαν άραφη
να ζεις εντός μου
παράλληλα

έτσι κι εγώ
ζω εντός σου παράλληλα
ακουμπισμένος

ανεξάρτητα
από την απόσταση που μας χωρίζει

ενώνοντας όλες τις ελπίδες μου
όχι στον χρόνο
ούτε στον χώρο

αλλά σε κείνο
το ανυπόστατο και αμέτρητο
εντός.

Nocturne

Θα πεθάνω για σένα

κάθε πόντος της σάρκας μου

θα νεκρώσει

κάθε θέλω και κάθε έχω

θα γίνει θέλεις και έχεις

γιατί το εγώ μου

απέτυχε

και στο εμείς

βρήκε μια λύση να υπάρξει

θα πεθάνω για σένα

και νεκρός

θα αναστήσω μια ελπίδα για μας

μα δεν θα ζήσει το εμείς

αν δεν πεθάνεις και συ

εκούσια

από ανάγκη

γιατί το εγώ σου
απέτυχε

και περιμένει στο εμείς

να λυτρωθεί

μα και αν δεν ζήσει

το εμείς

γιατί αρνήθηκες

θα έχω εγώ πεθάνει για σένα

και νεκρός

θα αναστήσω,έστω

μια ελπίδα για μένα 

ο πλανήτης Πλούτωνας όπως τον φωτοιγράφισε η NASA για πρώτη φορά τον Ιούλιο φέτος απο τον δορυφόρο New Horizons

Ο φόβος της αποθέωσης

πιο πολύ

απο τους φόβους μου

για σένα και για μενα

υπολογίζω εκείνον τον ένα

που το υξώδες των αναμνήσεων του

παχαίνει με τον χρόνο

και την τριβή των προσώπων

εκέινον τον ένα

που κυλά στο αίμα σου αργά

πίσω απ το τώρα

σαν αίσθηση

σημαντικότητας και υπέροχης

η εικόνα εκέινου του άντρα

που σ αγάπησε κρύφα

κι ανομολόγητα

ως πάθος ανείπωτο

απαγορευμένο

και σε είδε ώς παράδεισο

και τόπο χαράς και αναψυχής

ξερώ καλά

τον τόπο αυτό

τον φόβο αυτο

και το σώμα του ψευδούς του

ξερω καλά

το πόσο δύσκολα

κανείς νικά την αποθέωση.