Ψάξε ενά ποίημα

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ένα συγνώμη του Μπαμπά


Κάθε φόρα που με ρωτάς γιατί ;
πιοτερο από σένα αναρωτιέμαι .
Μικρέ Κωστή μου δεν υπάρχουν απαντήσεις
μονάχα διάθεση να μην σε νοιάζει η ερώτηση.
Και τα βασίλεια που σου τάζω
και τις μαγικές αυλές , μαζί μπορούμε να τις φτιάξουμε.
Αρκεί να μην μας νοιάζει να τις δούνε κι άλλοι.

Έχω εκατομμύρια απαντήσεις να σου δώσω
Μα μόνο μια ερώτηση μου βγαίνει .
Μ αγαπάς ;
Κι ας είναι δεδομένη η απάντηση σου ,
εκεί επάνω στήνω τις ελπίδες μου.
Μ αυτήν την απελπισμένη αγάπη της ανάγκης σου
εγώ θα κάνω τα λουλούδια να ανθίζουν ζάχαρη και σοκολάτα .
 Σε όλα τα ταξίδια μου , στα θέλω των ανθρώπων
πατρίδα βρήκα μόνο στα δικά σου θέλω.
Μπαμπά φωνάζεις , με ύφος βαριεστημένο
γιατί ακόμα ένα πράγμα δεν πηγαίνει όπως θα θελες.
Και εγώ ακούω σώσε με , σ έχω ανάγκη.   

Ξέρω θα τελέψει τούτο το ταξίδι κάποτε
Κι απ τα επτά σου θα πετάξεις σε αντροσύνη
Και θέληση για ύπαρξη αυτόνομη .
Και ξέρω πως θα πονάω που πέταξα
τόσο απ τον χρόνο μας
σε δουλειές , έρωτες , ασχολίες , τον κόσμο και την κυριαρχία του
σε μικροπρέπειες

Μα είμαι μικρός όσο μου πρέπει μικρέ μου γιέ
Και εσύ τόσο μεγάλος όσο σε έχω ανάγκη .
Και σου χρωστάω ένα συγγνώμη , που θα το πάρει ο δικός σου γιός
Για να μπορείς να είσαι και συ μικρός όσο σου πρέπει στην ώρα σου . 

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Οταν θα με μετρήσεις


Και με πληγές και με θάλασσα
και με φεγγάρι ολόγιομο
θα τρέμω
στις πιο ενήμερες και φωτεινές σου νύχτες .
Εκείνες που θα με μετράς.
Ποτέ δεν θα πω
ποιος ακόμα με μέτρησε ,
δεν θα μάθω ποτέ πόσο μετρήθηκα .
Στην αλμύρα από τα πιο φρέσκα σου καλημερήσματα
ο απόηχος από ένα ακριβό , θέλω.
Ετσί είμαί
Ετσι θα είμαι πάντα
Ο πιο φτηνός των εραστών
Ο πιο λίγος .
Και θα κυνηγάω πάντα ότι μ αγάπησε
να του τραβήξω
μια μπούφλά από ανικανοποίητες προσδοκίες .
Σε βρίσκω πάντα μόνη στις σκέψεις σου
Με ύφος απολογητικό
Για όλους εκείνους που ακούμπησαν την σάρκα σου
Που τους έθρεψες από το αίμα των οργασμών σου .
Καλημέρα σου λέω αφήνοντας φιλία να πέσουν στο πάτωμα και τον ερώτα μετέωρο σε ότι μπορεί και ότι ίσως δεν μπορέσει ποτέ .
Από τώρα το ξέρω θα μου λείψεις πολύ
Η γυαλάδα απ΄το δέρμα σου , τα σφιχτά σου γελάκια
Το στήθος σου και τα μαλλιά σου έτσι όπως πέφτουν στους ώμους σου .
Μην με ξεχάσεις ποτές στους δρόμους που γυρίζεις πολεμώντας το παρελθόν σου
Εδώ αγαπήθηκες , αλλά και αλλού 
αγαπήθηκες εξίσου .
Κι αυτό το εξίσου κάνει πάντα την διαφορά 
στο μέτρημα των πραγμάτων