Ανήκω σε κείνο το ασκέρι
των ανθρώπων
που κάνουν χρήση
ενδοφλέβια
από ουσίες μυστικές και απαγορευμένες
ένα δράμι αλήθεια
διαλυμένη σε κουτάλι μεταλλικό
με πίστη και ελπίδα
Φυτεύω στον κήπο μου
λιβάνι και θυμάρι
και στους καπνούς τους συχνά
αφήνω το μυαλό μου
να κουράζεται στην σκέψη,
πως η ζωή μπορεί να μην είναι αυτό μόνο
Ανακατεύω αγιασμό
με δάκρυα από γυμνούς μετανάστες
που αποτελούν απειλή
και φτιάχνω το δικό μου αψεντί.
Έτσι ζω
αντικριστά από τον κόσμο των ανθρώπων
και τις φτηνές δικαιολογίες τους
τις ιδεολογίες τους
με την απορία
αν αυτές οι ουσίες με πέρασαν απέναντι
ή αν απέναντι οι ουσίες αυτές είναι τροφή.