Ψάξε ενά ποίημα

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Μια καλημέρα που χρωστάς


Χαμογελάς στάζοντας πίκρα
Καρφωμένα σταυρουδάκια στα πέπλα σου
Σαν απ' ανάγκη
Με δυσκολία σε αναγνωρίζω
Αλλά είσαι εσύ,
που σ αγαπώ.
Στο δρόμο σου , πάντα.
Στο δρόμο μου ,πάντα.
Το σέβομαι
Αλλά σε αγαπάω
Χαμογελάς και είναι σας να είσαι ένα βήμα πριν να σπάσεις σε λυγμούς
Θύμα ενόχων ,εργάτριων.
Χωρίς λόγο.
Σε σκέφτομαι πάντα,
πρωί, μόλις ξυπνήσω,
και λίγο πριν να κοιμηθώ.
Προσεύχομαι για σένα.
Να είσαι καλά στον πόλεμο.
Τον δικό σου.
Καθένας αξίζει έναν άνθρωπο δικό του,
να τον σταυρώνει και να ξορκίζει γι αυτόν το Κακό.
Για σένα είμαι εγώ.
Κρατάω πάντα την εντολή σου .
Είμαι το πιο λευκό χρώμα στις σκέψεις σου.
Μου είναι αδιάφορη η συμπεριφορά σου.
Στην ανάγκη σου, στέκομαι .
Αντίδωρο.
Που μου στάθηκες, στην ανάγκη μου.
Και ελπίζω .
Κάποτε να καταλάβεις πως η ενοχή , δεν είναι συναίσθημα .
Αλλά έλλειψη εμπιστοσύνης.
Περιμένω.
Κάποτε θα με εμπιστευτείς ξανά .
Και θα αξίζω,
μια καλημέρα .

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Στην αγάπη την κρυφή μου

(a valentine E.A. Poe) Σπουδή Δ.Καλούπης 

Για εκείνη γράφω , για τα λαμπερά της μάτια .
Που σαν τους διδύμους της Λήδας , άστρα υπέρλαμπρα.
Τι όνομά γλυκό , να τις φωλιάσω πρέπει   .
Σε τούτες τις γραμμές που αχόρταγα θα γεύονται αναγνώστες ,
κοιτά καλά ,τι θησαυρό σου κρύβουν.
Ουράνιο , μενταγιόν και φυλαχτό .
Που στην καρδία σου θα φορεθεί . Μετρήσου
Οι λέξεις , οι συλλαβές ! Το νου σου
Το ελάχιστο σημείο , η αλίμονο στον βρόντο όλα .
Όμως υπάρχει ένας Γόρδιος δεσμός .
Που δίχως ξίφος να τον λύσεις δεν μπορείς .
Αν κάποιος δει του σεναρίου την πλοκή
Γραμμένη πάνω στον γραμμών μου την ευθεία
Ματιά θα δει να καίνε γύρω την ψυχή ,  
και  τρεις της λέξεις να ακουμπούνε αλήθεια .
Από ποιητές για ποιητές , και τα όνομά της το ίδιο ποίηση,
Κι όσο τα γράμματα μου στέκουν φυσικά   
Σαν τον ιππότη τον ιερό φρουροί
Και την αλήθεια να προφέρουν προσπαθούν – Σταμάτα .
Αυτός ο γρίφος δεν θα λυθεί , όσο κι αν προσπαθείς .

Ούτε θα μάθεις  μπορεί έρωτας , μπορεί και όχι

Δεν θα σου πει 

A Valentine

For her this rhyme is penned, whose luminous eyes,
Brightly expressive as the twins of Leda,
Shall find her own sweet name, that nestling lies
Upon the page, enwrapped from every reader.
Search narrowly the lines!- they hold a treasure
Divine- a talisman- an amulet
That must be worn at heart. Search well the measure-
The words- the syllables! Do not forget
The trivialest point, or you may lose your labor
And yet there is in this no Gordian knot
Which one might not undo without a sabre,
If one could merely comprehend the plot.
Enwritten upon the leaf where now are peering
Eyes scintillating soul, there lie perdus
Three eloquent words oft uttered in the hearing
Of poets, by poets- as the name is a poet's, too,
Its letters, although naturally lying
Like the knight Pinto- Mendez Ferdinando-
Still form a synonym for Truth- Cease trying!
You will not read the riddle, though you do the best you can do.