Ψάξε ενά ποίημα

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

Όνειρο / Dream


άκου τι ονειρεύτηκα.

Σταθήκαμε σ ένα παράθυρο.
Το φώς απ έξω έλουζε το μέσα μας.
με φίλησες,
αυτό μου είπες είναι η στιγμή της αλήθειας μας
κι υστέρα έφυγες

περιπλανήθηκα για να σε βρω σε κείνο το μεγάλο σπίτι
που συναντηθήκαμε ξανά,
μετά από χρόνια που δεν ήξερα που είσαι
πως είσαι
κι όπως σε όλα τα όνειρα
σε κάθε πόρτα , εκτυλίσσονταν μια ιστορία ασυνείδητη
που εξηγούσε
με γλώσσα συμβολική
το πώς, το τι, το παρατι.

Τι τα θες,
μια φυλακή ο χρόνος που εξελίσσετε
μια φυλακή που μας καταδίκασαν οι σιωπηλές μας αποφάσεις
ότι τολμήσαμε

κι ελευθερία μας όνειρο
μέσα μας
σε ένα παράθυρο λουσμένο με φώς
να φωτίζει το μέσα μας.

Να έρθεις στο παράθυρο μας ξανά
Όποτε.

Όχι για μένα και για σένα
Για την αλήθεια των πραγμάτων.  

i had a dream

We stood in a casement 
Light was showering us. 
You kissed me.
"That is our moment of truth" you said.
and then you left.

i wonder around this big house , that we met again
years, after knowing nothing about you-
nothing of you-
looking around just to find you
but as in all dreams
in every door i opened there was an unconcious story unfolding
proving in a symbolical language
all that ever was.

It is , as it is.
time is a prison evolving
condemed by our silent actions
our bolder decisions

and freeedom but a dream
in us
in a casement showered by light
enlighting our soul.

Come again to our casement
whenever.

Not for me , or for you.
But for the true nature of all thinks.

"Οι Εραστές" Ρενέ Μαγκρίτ / "The Lovers" Rene Magritte

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

Αντίστιξη



ας κάμομαι γαλήνη
κουράστηκα
έχει μιαν ησυχία η γαλήνη
μπορείς να βρεις ένα ντιβάνι να ξαπλώσεις
και ασε το κόσμο να κόβεται
δεν προλαβαίνω να νοιαστώ για όλους
κουράστηκα
έχω μια πείνα να γεμίσω
πρωί σηκώνομαι πεινώ
πεινώ και πριν πλαγιάσω
κι ύστερα στο ενδιάμεσο
πεινώ και πάλι

σκάσε είπα, είμαι ειρηνιστής,ησυχία-να ρθει η γαλήνη

Ας γεμίσουμε τον κόσμο ειρήνη
είμαι έτοιμος
θέλει μια αντάρα η ειρήνη για να ρθει
δεν προλαβαίνεις να σταθείς
το νου σου στον πιο δίπλα θέλει να έχεις
όλους τους προλαβαίνεις
βιάσου
έχω μια πείνα να χορτάσω
πρωί σηκώνομαι πεινούν
πεινούν και πριν πλαγιάσω
κι ύστερα στο ενδιάμεσο
πεινούν και πάλι

άκου , τα βήματα της , έρχεται η Ειρήνη φώναξε την, μην πεις για μένα ντρέπομαι -είμαι πολεμιστής.


Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Ακοινώνητα Δίκτυα



Χαρίζω σε εικόνες μέσα μου
τον απογοητευμένο εαυτό μου
να ζώ ανάμεσα
σε μύθους ανθρώπων
και σε ανθρώπους μύθους.

περπατώ

σκοτεινοί ανθρώποι
σκοτεινοί δρόμοι
σκοτεινός ουρανός
κι όλοι μιλούν για το φως σα να το ζουν

περίπλοκη εποχή
μας έταξε η μοίρα να ζήσουμε
καθείς δυο πόντους μέσα του
κι όξο φαίνεται ορθό χιλιόμετρο, φτιαγμένο με λογισμικό.

άτιμο πράγμα το λογισμικό
παράξενο εργαλείο
σε κάνει να ξεχνάς
πούθε αρχίζει ο τρόπος σου
και πού το μύθευμά του.

Ντύνεις το νου σου εύκολα
σκέψεις που δεν έκανες ποτέ
σαν περιτύλιγμα

κι ύστερα
περιμένεις την αποδοχή
την ψήφο εμπιστοσύνης
στα ρούχα που του φόρεσες.

Έτσι τεντώνεις τα λεπτά σχοινιά
των επαφών σου
κι από ανθρώπους τίποτα

ανέγγιχτος

 
Κολάζ της Nastya Nudnik σε πίνακα του Edward Hopper