"Πάνω απ όλα
ερωτεύτηκα το σκοτεινό σου βλέμμα
εκείνη την ανάγκη
για μοναξιά και σιωπή
που δέσποζε μέσα σου
σαν θάλασσα του χειμώνα.
Πίσω από τις λέξεις
έκρυψα την αδυναμία και τον φόβο μου
απέναντι στην υπεροχή σου
μέσα μου
που έκαιγε άηχα
κάθε προσπάθεια να πω την αλήθεια."
Ο κόσμος προχωρά
χάνονται οι άνθρωποι
βυθίζονται στην εμμονή τους να πραγματοποιήσουν
σκέψεις
να εντυπωσιάσουν τον ίδιο τους τον εαυτό
και παραδίδουν την ευαισθησία
των αισθημάτων τους
στον καιρό
στην λήθη
στην συνήθεια
Όμως δεν φεύγουν ποτέ
από τα βλέμματα που τους στοίχησαν
μιαν αλήθεια
και ένα σκοτάδι αλλόκοτο.
Αυτό το βλέμμα
τους καθυποτάσσει
σε μια ιδιάζουσα συνύπαρξη
στο μυαλό
και στην καρδία τους
σαν συναισθηματικός αυνανισμός.
