Ενώ εσύ καιγόσουν

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
Έχε στο νου σου τίποτα
Εργοτάξια από σκέψεις θα σου επιτεθούν
αντιστάσου
Δεν πάς
Δεν έρχεσαι
Ταξιδεύεις

Εμπειρίες και σκέψείς καλές
Από φίλους και εραστές
θα σε συντροφεύουν
Πρόσεχε κοριτσάκι ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο
Δεν σ αγαπούν όλοι
Δεν σε σκέφτονται όλοι
Τον εαυτό τους σκέφτονται
Κι αν δεν είσαι προέκταση του εαυτού τους
Δεν σε σκέφτεταί κανείς

Δεν είναι Λυστριγόνας αυτό
Δεν είναι Κύκλώπας
Στοιχείο είναι του περιβάλλοντός
Σκηνικό
Αυτό που λέμε πραγματικότητα
Αυτό που λέμε περιβάλλον και πεδίο μάχής
Γήπεδο

Εσύ ταξιδεύεις στην δική σου Ιθάκη
Με άλλο όνομα
Νησί πάντα
Περικυκλωμένο από θάλασσα
Με χαμογελαστούς ηλιοκαμένους κάτοικους
Λιμάνια , ψαρόβαρκές
Ταβερνάκια , τουρίστες , χαρά
Απογοήτευση , λατινικά ονόματα στα μαγαζιά
Kouros, Tou Babi greek food
Στενά καλοκαιρινά φορέματα , ανεμελιά
Ποτάκια σε κάποιο beach bar
Τρελά ξενύχτια
Ότι ικανοποιεί την ανάγκη κάποιου για φυγή
Να μην σε δένει ο τόπος με γη
Να έχει θάλασσα γύρω
Να μην μπορείς να πάς καθημερινά
Μόνο στις διακοπές
Ούτε καν Σαββατοκύριακο
Ότι και να πάει στραβά
Τουλάχιστόν θα κάνουμε ένα μπανάκι βρε αδελφέ
Στις καθαρές θάλασσες

Εγώ εδώ στο κέντρο
Και γω περικυκλωμένος από μια θάλασσα
Άλλη θάλασσα
Στο δικό μου νησί δεν έχει ήλιο
Έφυγε μαζί σου
Οι κάτοικοι είναι παγωμένοι και θυμωμένοι
Τα ταβερνάκια κλειστά , οι τουρίστες γύρισαν στις πατρίδες τους , λύπη
Λύτρωση , μαγαζιά που σβήνουν τα όνομα σου από τις ταμπέλες τους
Τα ρούχα της …τίποτα , Το φαγητό της …τίποτα , Το καφέ της ….
Εξακολουθεί να έχει ποτό
Εξακολουθεί να έχει ξενύχτια
Απλά με άλλη μουσική υπόκρουση
Τα ρούχα των ανθρώπων απλά , καθημερινά , της δουλείας
Ότι δεν ικανοποιεί κανέναν για τίποτα
Έχει θάλασσα γύρω
Να μην μπορείς να φύγείς
Ούτε καν τα σαββατοκύριακα
Ότι και να νιώθεις μέσα σου
Καλό ή κακό
Μια θάλασσα φουρτουνιασμένη έχεις να το πεις

Έχω ρωτήσει θεούς και δαίμονες
Της δικής μου θάλασσας
Καμία απάντηση δεν δίνουν για σένα
Για μας
Οι τρεις Θεοί σιωπούν
Οι δαίμονες τρικιμιάζουν την θάλασσα
Στην μέση εγώ νησί
Απέναντι το δικό σου νησί
Ανάμεσα μας μια τρικυμία από δαίμονες
Στον ουρανό μια μουντή συννεφιά
Πίσω μου , το κέντρο του κόσμου
Μπροστά σου , το κέντρο του κόσμου μου

Έτσι εδώ θα κλειδώσω τα γραπτά μου
Με μια φράση θα τα θάψω
Μαζί τους και τις θάλασσες που ένιωθα
Στην λάσπή από χώμα και αλμυρό νερό
Τίποτα νόστιμο να μην φυτρώσει εκεί
Να μείνει τάφος στεγνός από ζωή
Να το θυμάμαι πάντα
Εκεί θα είσαι πάντα , η δικιά μου «εσύ»
Για πάντα
Πάνω στην θαμμένη δικιά μου «εσύ» , ένας σταυρός χωρίς όνομά
Γιατί ποτέ δεν είχες , επίθετο είχες .
Και έτσι έπράξες , συμφωνά με το επίθετο σου
Τον έχω ξαναγράψει αυτόν τον στοίχο
Τον έχω ξαναζήσει αυτόν τον πόνο
Και πλέον ξέρω και το μέλλον του
Τι θα μου πεις σε δέκα χρόνια από τώρα
Θα σε κοιτάξω κάνοντας πως καταλαβαίνω
Πως συμμερίζομαι
Αλλά δεν θα καταλαβαίνω , δεν θα συμμερίζομαι
Στα ραντεβού έρχεσαι στην ώρα σου
ή όσο περιμένει κάποιος έρχεσαι και όταν έρθεις διασκεδάζεις τον θυμό του
Αν φύγέι έρθεις δεν έρθεις , δεν είναι κανείς εκεί να διασκεδάσεις .
Εγώ ήμουν εκεί .
Και ούτε να φανταστείς δεν μπορείς τι πέρασα για να έρθω .

Εν τέλη

Σήμερα , μια ακόμα χρεωκοπημένη μέρα
Μου λες μ αγαπάς
Κι όλη σου η ζωή μου λέει σήκω φύγε
Εγώ σε βλέπω σαν δώρο που δόθηκε
Εσύ με βλέπεις σαν υποχρέωση
Που να πάω
Μακριά που θέλω
Κοντά που πρέπει
Να μείνω που μου ζητάς
Να φύγω που εύχεσαι
Πονάω να σε κοιτάω άδεια
Να μην με θές
Να μην μ αποζητάς
Ξέρω , θα μου πεις ότι έχεις τα δικά σου
Εγώ από πάντα έχω τα δικά μας
Και τα φέρω στις πλάτες μου
Με κοιτάς με ύφος θλιμμένο
Σαν να με λυπάσαι που κρέμασα την ζωή μου πάνω σου
Δεν την κρέμασα , σε έντυσα μ αυτήν για να μην είσαι γυμνή
Να μεγαλώσεις την δική σου ζωή από κάτω
Και τώρα την βαρέθηκες
Δεν έχω άλλη
Αυτή είναι
Αν δεν σ αρέσει άστη κάτω , να πέσει στο πάτωμα
Και ζήσε με την γύμνια σου
Τι να πω
Λυπάμαι
Σε λυπάμαι
Θίγεσαι , γιατί ?
Έτσι σκέπτομαι τον εαυτό , δώρο
Πώς να μην λυπάμαι αν κάποιος δεν με χαίρετε έτσι
Σαν δώρο
Τόσο σ αγάπησα ώστε να πάρεις ότι ήτανε δικό μου
Δεν έχω άλλο
Αν δεν σ αρέσει … άστο να πέσει στο πάτωμα
Πίστεψα σε σένα
Πίστεψα σε μας
Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που διαψεύδομαι