Ψάξε ενά ποίημα

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Σήμερα

Στεκόμουν κι άκουσα μια φωνή
Το όνομα μου σε μια γλώσσα αλλιώτική
Σε μια γλώσσα ξεχασμένη
Ήσουν εσύ
ή μια φρικιαστική και αναιδής φαντασίωση
Στο δέρμα μου
Στο αίμα μου
Δακρυσμένα γιατί
Να ξεπλένουν τις μνήμες σου
Πόσους ανθρώπους θα χρειαστεί να σηκώσω για να σε βρω
Ποσά να πω σ’ αγαπώ από ταχύτητα
Στην άκρη του δρόμου
Στο χείλος του κόσμου
Με θέα την σκέψη σου
Μαζί συνεχεία
Και μόνοι διαρκώς
Καμωμένοι μαζί
Να ζούμε παράλληλα και χωριστά
Ιση απόσταση από το πρέπει , το θέλω και το μπορώ
Σε κοιτώ συχνά
Καπου κάπου με σκέφτεσαι φωναχτά
Καπου κάπου σου λέω εγώ πως σε σκέπτομαι
Στα κρυφά
Με καραμπόλες συναισθημάτων και μισόλογα
Πνιγμένοι στις υποχρεώσεις των ζωών μας
Στους διαδρόμους των φόβων μας
Στην ανυπομονησία για ένα καινούριο κορμί
Θέλω μαζί να γεράσουμε
Αγνοώντας την συνύπαρξη
Ευνοώντας την ανάγκη
Σε κάποιο νησί
Στην άκρη των καιρών
Μόνοι
Παροπλισμένοι ένοχοι
Ερωτευμένοι