Ψάξε ενά ποίημα

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011


Ξύπνα με όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης


Αυτός ο μήνας ξεχύθηκε πάνω μου
σαν οργή Θεού
εσύ δεν απαντάς
τι να πεις και συ
Η θάλασσα των παθών
γίνεται τρικυμία και μας πνιγεί
Ο ήλιος ανελέητος δυνάστης
καθορίζει την ορθογραφία της θερμοκρασίας
κρύο , ζέστη , μετά πάλι κρύο
Έτσι ανάκατα
και η εικόνα σου παλεύει μέσα μου
μ αγάπησες ; με κορόιδεψες;
φοβήθηκες ; βαρέθηκες; 

Υστέρα πάντα η βροχή
δίνει την λύση
σαν από μηχανής θεός
με τις  εργάτριες στάλες της
με υπομονή να γαζώνουν τις στέγες και τις μνήμες
με αυτό το ρυθμικό ανάθεμα
που αγκιστρώνει την σκέψη
για να υφαίνουν μια υγρή λήθη
να βυθίσει τα πάντα
Εσένα
Εμένα
Στιγμές
Προσδοκίες
Λόγια , λόγια , λόγια
Ποτέ στην ζωή μου
δεν με πλήγωσαν τόσο κουβέντες που δεν ειπώθηκαν
Ποτέ στην ζωή μου δεν με τσάκισε τόσο σιωπή
να κρέμεται σαν χαιρέκακο χαμόγελό
πάνω από την τσακισμένη περηφάνια μου
και συ σαν το μικρό παιδί
που γελάει με το πάθημα του αλλού
με μια εκδικητική στάση
Καλά να πάθεις
πάνω μου σταυρώνεις όλους όσους σε πλήγωσαν
Και μαζί ότι παραμυθένιο πιστέψαμε
φορώντας το δέρμα της κυνικής υποχρέωσης  

Ποτέ δεν μ αγάπησες
απλά καθόσουν στο φως της αγάπης μου
μαγνιτισμένη σαν μύγα
περιμένοντας να σε κάψει το ηλεκτρόδιο
και απλά βαρέθηκες να περιμένεις
και προσποιήσε την συμπεριφορά της καμένης  
δεν φταίω
δεν υπαρχει ηλεκτρόδιο
απλά δεν υπάρχει δόλος
και αυτό το άδολο
μοιάζει τόσο επικίνδυνο
πιο ψευτικό απο το δόλιο  
αλλά έτι είναι ο έρωτας γεμάτος βήματα πίστης
σαν να πετάς
υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της πτώσης
εσύ από την άλλη είσαι αθώα εγκλωβισμένη
μέσα σε κοινοτοπίες
με διάθεση
αλλά χωρίς θέληση
Πρωτοστατείς σε χωρικά εντυπώσεων
αλλά το κυρίως μέρος του έργου σου είναι βαρετά κοινότυπο
Έλλειψη επαναστατικών αντιλήψεων
καταλήγουμε βαρετά
ανάμεσα στο ίδιο , «ποια γυναίκα θα σε πάρει
μαρεγε μου κανακάρη»
Εκστασιασμένη από το παιχνίδι της νύφης
με υποψία συζύγου
Θυμίσουμε , όταν θα είσαι εγκαταλελειμμένη και μόνη
δεν κρατάνε τους ανθρώπους οι ρόλοι
Οι σχέσεις τους κρατάνε
τα σβηστά συναισθήματα
δεν αρκεί να περπατάς τους έρωτες σου
εκεί που σε πάτησα εγώ
Πρέπει να μπορούν να πατήσουν αλλού
και να νιώσεις το ίδιο  

Η κωμωδία θα ολοκληρωθεί κάποτε
όπου πικρή και μονή
σ αγάπησα θα  λες
μα δεν μπορούσα
και θα χρεώνεις το φταίξιμο στην ηλικία
στην απειρία , σε μια αόριστη μαλακισμένη ηθική του κώλου
Δεν είναι αλήθεια
Αν δεν είσαι τώρα
Δεν ήσουν ποτέ
Και δεν θα είσαι ποτέ
οι προδιαγραφές των ανθρώπων
επικυρώνονται με κάθε δοκιμασία

Δεν θυμώνω
Δεν κακιώνω
Αλλά λυπάμαι
Κοιμάμαι και περιμένω κάποιον να με ξυπνήσει
στο τέλος αυτού του άδοξου μήνα

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Αποχαιρετισμός

Καλό ταξίδι αγάπη μου
Γκριζογάλανο απόγευμα
Ένας πικρός αέρας ακροθαλασσιάς παντού
Μια αταξία στα σωθικά μου
Πότε πόνος
Πότε λύτρωση
Πότε πλάκωμα
Πότε ελευθερία
Ασύντακτα μάτια σαν να θέλουν
Πότε να κλάψουν , πότε να λάμψουν
Σκόρπιες σκέψεις για το μέλλον
Μνήμες από χωρισμούς
Σαν να έχω χωρίσει πιότερο από αγάπες , παρά ζήσει
Καλό ταξίδι αγάπη μου
Βουβός μεσημεριάτικός ήλιος
Να καίει ανεξέλεγκτα τα σίδερα , λίγο πριν τα ακουμπήσω
Αφηρημένος
Σαν ξέγνοιαστος
Τα πόδια σου
Τα χέρια σου
Τα μάτια σου
Το στόμα σου
Μια ελιά , ένα σημάδι της γέννας
Τώρα μοιάζουν σημαντικότερα και πολυτιμότερα
πυρώνουν τις σκέψεις μου
Πριν τις σβήσει το χέρι του «τέλειωσε»
Ένα χαμόγελό
Ένα «σ αγαπώ»
Εκείνο το «είσαι η ζωή μου»
Ταξιδεύουν αναίσχυντα στον βάλτο που έχει κάνει το αίμα μου
Γύρω από την καρδία μου
Και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται
Πως είναι δυνατόν ;
Κι ύστερα έρχεται η κυρία λογική
Με τον κότσο στα άσπρα της μαλλιά
Και την λερωμένη ποδιά της εμπειρίας
Με κοιτά με το αφράτο στρογγυλό της πρόσωπο
Και μου θυμίζει
Δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν
Αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου
Και δεν θ αγαπήσεις τον εαυτό σου
Αν δεν νιώσεις να σ αγαπάνε
Τα λόγια είναι λόγια
Πετούν μόλις τα πεις
Καλό ταξίδι αγάπη μου
Ένας πολύχρωμος κόσμος θα είναι εκεί έξω
Μακριά από αυτήν την θάλασσα
Και ίσως το μέρος που ζητάς
Κράτησε κάπου όμως γραμμένο αυτό
Εδώ αγαπήθηκες
Κατέβα στον επόμενο τόπο άλλος άνθρωπος
Και αγάπα

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Σφάλμα

Εγκλωβισμένη
Ένοχη
Από την μια καιροσκόποι εραστές να σε αφηγούνται
Από την άλλη επιτήδειοι να σε εκμεταλλεύονται
Το να στο χέρι
Τ’ άλλο κάπου εκεί
Οι μισοί να ζητούν το κορμί σου
Και οι άλλοι να καίγονται χωρίς να ζητούν τίποτα
Τι να διαλέξεις
Όλα πονούν το ίδιο
Αυτά γιατί είναι
Τα άλλα γιατί δεν είναι
Δεν σου κρατώ καμιά κακία να ξέρεις
Δεν μου χρωστάς
Δεν σου χρωστώ
Μόνο λυπάμαι που ήσουν τόσο ανέτοιμη για το πολύ
Κι ήθελες τόσο λίγο
Και σε λυπάμαι
Για τις Κυριακές που δεν θα κρατάς το χέρι μου
Αλλά και για το χέρι μου που θα ναι άδειο τις Κυριακές , λυπάμαι .
Πάντα έτσι θα γίνετε
Οι μικροί αποζητούν την ασφάλεια των μικρών
Όσο πιο τίποτα και ίσο , τόσο πιο τετελεσμένο.
Ερώτα θα το πεις
Όπως και να το πεις η αλήθεια είναι μια
Τα πράγματα δεν είναι , επειδή τα λέμε
Αλλά επειδή είναι .
Και όπως και να το πεις
Δεν θα είναι έρωτας
Και το δικό μου αμάρτημα σε σένα
Θα είναι ότι , χάρις σε μένα , θα το ξέρεις.