Ψάξε ενά ποίημα

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Άτιτλο

Δεν έχω μνήμες από σένα
Παρά μόνο ωδίνες
Σαν μια άνοιξη
Που έσκισε στα δύο ο χειμώνας
Να βγούνε τα παιδιά να παίξουνε στο χιόνι
Δυσάρεστο , αλλά με καλές προθέσεις
Σ αγαπώ φώναξα
Και συ κοίταξες έξω από το παράθυρο
«κάποιος με ζητάει» είπες
Και ήμουν εγώ που φώναζα
«κάποιος μ αγαπάει» είπες
Κι ήμουν εγώ που περίμενα
«δεν ήρθε» είπες
Κι ήμουν εγώ
Πώς να έρθω ματωμένος από τις έριδες των καιρών
Πώς να έρθω τσακισμένος ταξιδιώτης
Στην γιορτή της ζωής στο σώμα σου
«μονή θα μείνω» είπες
Και έκλεισες τα μάτια και τα αυτιά σου
Τότε έκλαψα
«να πάψει αυτός ο ενοχλητικός θόρυβος» είπες
Σώπασα
Αν λίγο ένιωθες την αγάπη μου
Θα άλλαζε ο κόσμος μέσα σου
Πάλι ίσως τίποτα δεν άλλαζε
Σηκώθηκες να μαζέψεις τα μαλλιά σου
Να σκουπίσεις τον ιδρώτα σου
Ν απαντήσεις στο τηλέφωνο
Ήμουν εγώ που σ αγαπούσα
Ήμουν εγώ που στεκόμουν πίσω απ όλες τις γραμμές των τηλεφώνων
«Δεν απάντησε ο έρωτας» είπες
«Μόνο οι ανάγκες των πιθανών μου εραστών»
Σάμπως μπορούν να ερωτευθούν όλοι , σκέφτηκα
Εσύ έκλαψες
Έτσι με κατηγόρησα
«Μη μιλάς άλλο» είπα
«εσύ φταις»
Εγώ φταίω , ήθελα να πω
Δεν έχω μνήμες από σένα
Παρά μόνο ωδίνες
Τι να γεννιέται;

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Σαγκριά

Χτύπησα το μυαλό μου
Να βγάλω λόγια που ματώνουν την σάρκα
Που σκίζουν την ψυχή στα δύο
Έτσι είμαι
Ανάγωγος απέναντι στην ανοχή
Στη παθογένεια της κατάντιας
Σκληρό ποτό
Και γυμνός ιερέας
Υψώνω την φωνή μου
Ορθώνω την μακρόστενη σιλουέτα μου
Να πιάσω δυο όνειρα
Να γευτώ των παράδεισο
Να κλάψω
Να εναντιωθώ
Πες μου και συ κάτι
Μην μ αφήνεις να τα λέω όλα εγώ
Πες μου
Χτύπα με
Ή φίλα με
Μονό σταματά να με κοιτάς απαθής .

Για μας

Αλλάζω
Κοιμίζω τους πόθους και τα πάθη μου
Αλλάζω
Κρύβω τα θέλω και τα έτσι μου
Δεν τα αντέχει ο κόσμος
Ούτε εσύ
Μαρμαρώνω τον ιδρώτα μου και πετρώνω τα δάκρυα μου
Έτσι με γνώρισες
Έτσι μ ερωτεύτηκες
Παγωμένο , μαρμαρωμένο
Η ζεστή μου σάρκα σου είναι άγνωστη και φεύγεις
Το κοκκίνισμα στα μαγουλά μου σε ντροπιάζει
Η ταχύτητα της ανάσας μου σε τρομάζει
Αλλάζω
Κοιμάμαι
Πετρώνω
Για να μένεις στην σκιά μου
Και να ονειρεύεσαι
Άλλοι θα το πουν εγκατάλειψη
Εγώ αγάπη

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα, μόνος, στον Παράδεισο

Τώρα γράφτηκε
Και ότι γράφτηκε σαν πέτρα χαρακώνει την συνείδηση
Ένα απλό φιλί ήταν
Και υπέστη έκτρωσή κατά τον πρώτο μήνα της κυοφορίας του
Τώρα θα ζούμε με την μνήμη της κακής απόφασης
Όλο κλάματα
Εγώ μόνος ανάμεσα στους άλλους
Και συ με άλλους ανάμεσα στην μοναξιά
Δεν ήταν λάθος
Δεν ήταν σωστό
Ήταν βλακεία
Η άρνηση της ζωής είναι βλακεία ;
Αναχωρώ
Πάντα βλάκας ήμουν
Και θα είμαι
Έτσι
Για να μπορώ να κλαίω , λυτρωτικά
Για σένα
Στον παράδεισο
Για ότι σκότωσαν οι λέξεις
Δεμένες από φόβους κι ενοχές