Ψάξε ενά ποίημα

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Στην αρχή είναι ο Λόγος ...στο τέλος ο άλογος

Η λέξεις φέρουν ένα βάρος συναισθηματικό
Που κάποτε το μετανιώνεις
Θέλουν τονισμό
Εκφέρονται

Μπορούν να παρεξηγηθούν
Να μας κατρακυλήσουν σε πράξεις
Όταν τις υπερασπιστούμε
Ακόμα και όταν δεν της εννοούσαμε

Μας εκθέτουν στον χρόνο
Σ αγαπώ που δεν πιστέψαμε
Σ αγαπώ που μας εμπιστευτήκαν
Κι ο χρόνος αμείλικτος τιμωρός της ύβρης μας

Για την ανάγκη αυτή ανακαλύψαμε τα emoticons
Ευλογημένη επιστήμη
Που ξεκαθάρισες τον κόσμο μας τον συναισθηματικό
Συγχώνευσες τις επικοινωνιακές μας παλέτες
Στα απαραίτητα
Και κατάργησες τους ενδιάμεσους χρωματισμούς

Έγινε η απλότητα
Κουστούμι λόγου παγκόσμιο
Κι ο καθ υπερβολή συναισθηματισμός μας ως είδος
Μουσειακό αντιείμενο

Ζηλεύω της γενιές που θα έρθουν ή
πάλι τις φοβάμαι
πώς να το πω
το συγχωνεύω
 :-Ο

κι εσένα που στέκεις απόμακρη
μα τόσο οικεία
θα επιλέξω να σε σχολιάζω με :-)
και θα αφήσω τους ποιήτες
και τις συναισθηματικές τους μουσικές

δεν έχω ανάγκη να επικοινωνήσω το μέσα μου με κανέναν, στο Τέλος .


Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

αμφιβολία

υπάρχουν πολλά περιθώρια
η ζωή είναι γιομάτη από δαυτα
Περιθώρια για εξελίξεις
Περιθώρια για λάθη
Περιθώρια για ελιγμούς
και τα λοιπά
και τα λοιπά

μόνο ο έρωτας δεν χωρεί περιθώρια
ή είσαι
ή δεν είσαι

μπορείς να κάνεις πολιτική
να μην είσαι και να προσποιείσαι
ή να είσαι και να προσποιείσαι

να τσιτώνεις τον εαυτό σου
στα όρια του

να κρατιέσαι μακριά
ή κοντά

κάποτε όμως θα καταλάβεις
ότι δεν έχεις αλλά περιθώρια

και το κάποτε

ο χρόνος και η ένταση των συναισθημάτων

η έκρηξη όταν θα καταλάβεις
ότι ποτέ δεν είχες περιθώρια

θα σε σκοτώσει με θόρυβο.

Έχω ακούσει πολλές άλλες γνώμες
Πάνω στο θέμα

Όλες πηγάζουν από
τον ίδιο φόβο της απόρριψης
την ίδια αμφιβολία
και οδηγούν στην ίδια ανέραστη δυστυχία

η αμφιβολία άλλωστε

είναι το ελάττωμα κάθε σκοπευτή

και την πληρώνεις πάντα με την ζωή σου 

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Γράμμα στην Ελένη

Κάποτε
Ο λόγος τυγχάνει ακαταλαβίστικος
Τότε συμφέρει να υπάρξει μια παρένθεση
Για διευκρινήσεις και αλλά συναυτά

Κάποτε
Ο έρωτας καταντά εξόχως μπερδευτικός
μιας και συντελεί σε μεγάλες αλλαγές
στα πρόσωπα τα κύρια
και βρίσκονται παρένθετοι εραστές
να εξηγήσουν τα όσα μεγάλα συντελέστηκάν
στον κύριο έρωτα
και έμειναν ακατάληπτα στους ενδιαφερόμενους

Εγώ έκλεισα τις παρενθέσεις μου
ότι ήταν να επεξηγιθεί
Επεξηγίθει

Περιμένω από εσένα να ολοκληρώσεις τις προτάσεις σου
τις επεξηγηματικές
για να σταθούμε αξιοπρεπείς στην κύρια πρόταση
τον ερώτα που χρωστούμε
στην παράγραφο της ζωής μας.


Αδημονώ 

Σχετική εικόνα

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Χρονολουλούδο

Έχω κλειδώσει τις σκέψεις μου για σένα
στο χρονολούλουδο
Στα πέταλα του τα σιδερένια
εφύλαξα ελπίδες
και προσδοκίες.

Δεν είμαι θυμωμένος
ούτε στεναχωρημένος
μου λείπει απλά ο τρόπος
που νόμιζα πως με κοίταγες.

Αυτό το νόμιζα
που έστεκε αγέρωχο μέσα μου
και δυνάμωνε την θέληση.

Εσύ άνεμος κόκκινος
όλο μάτια και χαμόγελο
φωτογραφίες του νου
φυλακισμένες
στο χρονολούλουδο

Στα πέταλα του τα σιδερένια.

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Καλημέρα του Αυγούστου

Είναι που στάζει από πάνω μου
όλη η θλίψη του χειμώνα
είναι που ο άνεμος
τρομάζει την κάθε μαύρη σκέψη μου.

Δεν ακούω ποια τίποτα
μόνο τον ήλιο να κελαρύζει στα μάρμαρα.
Δεν νιώθω ποια τίποτα
μόνο το γαλάζιο όπως χύνετε μέσα μου ανάσα την ανάσα.

Ο καφές μου δροσερός
Πρωινό στην βεράντα
Το δέρμα το τυλίγει η ραστώνη σα κουβέρτα

Τα πρωινά του Αυγούστου

Έχουν την γεύση σου.   

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Άγνωστος Κόσμος

Κάθε φόρα που ανοίγω την πόρτα μου
ένας άγνωστος κόσμος
τρυπώνει στο σαλόνι μου

γεμάτος μυστικά
γεμάτος απροσδόκητο
με τρόμο τον κοιτώ
κάθε φορά

όμως ανοίγω την πόρτα μου

γιατί ο κόσμος, μου είναι άγνωστος
και άγνωστος θα παραμένει

μου είναι όμως γνώριμο
το σαλόνι μου
κι εγώ μου είμαι γνώριμος

και δεν έχω τίποτα περισσότερο
από την ικανότητα
να φτιάχνω σαλόνια


να φιλοξενούν άγνωστους κόσμους.  


ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ
(Ευχαριστώ κ / thank you sir  Αi Weiwei )


Unknown World 

Every time I open my door 
an unknown world 
sneaks in my living room 

full of mysteries 
full of the unexpected
I look upon this world with fear 
every time 

i still open my door

because the world , remains unknown 
and unknown will allways be.

but i know 
my living room 
an i know myself 

and i have nothing more 
from this ability 
of building living rooms 

to nursure unknown worlds.


(thank you sir Αi Weiwei ) 

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

μεσημέρια

Μου αρέσει να περπατώ τα μεσημέρια
υπάρχει κάτι απόκοσμο
στο δυνατό φως
που συνοδεύεται από μια ησυχία

όλοι κρύβουμε μέσα μας
μια θάλασσα
κι όλοι είμαστε ανέτοιμοι να τη δούμε
να ξεσπά
να την τιθασεύουμε

όμως τα μεσημέρια γαληνεύει
σιώπα
κι αφήνει τις θύμησες να ανατρέξουν
σε καιρούς επώδυνους
εκεί που ακουμπήσαμε κάποτε
έναν άλλο άνθρωπο

τον ανακαλούμε
πλυμένο από τα πάθη
και τις ετσιθελικές υστερίες
των άλλων ωρών της ημέρας

το πρωί αγαπάς
το βράδυ ποθείς
το μεσημέρι αναλογίζεσαι τα ενδιάμεσα
τους σιωπηλούς σου
έρωτες που απέτυχαν

κι αναδύονται από τη γαλήνια θάλασσα εντός σου
σαν μνήμες στείρες


ανίκανες να καρποφορήσουν ζωή




GREEK NOON — PALETTE KNIFE Oil Painting On Canvas By Leonid Afremo

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

#Απεργία

Τα πόδια μου σε μια άσφαλτο υγρή
θεοί του κρίματος
φαντάστηκαν τα
το σήμερα μου.

Χίλια λόγια στα αυτιά μου
Χίλια λόγια

Κι όμως κανείς δεν κατάφερε να σπάσει την σιωπή
και να σταλάξει στο μυαλό μου
ένα κομμάτι  όνειρο.

Φωνές τριγύρω μου
ψυχές τρομαγμένες
σε μια παράκρουση θυμού
με την ανδρεία που σου δίνει το «πολλοί».

Καθένας και ένα συμφέρον
Μια φρούδα ελπίδα
που δεν θα πραγματοποιηθεί.

Στην άσφαλτο σιωπή
Το χάδι από τα βήματα των ανθρώπων.

Ακίνητος θα στέκω

Οι άλλοι θα διεκδικούν
στον βρόντο.

Εγώ θα απεργώ.      

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

καλημέρα καθημερινά

Τις πιο ζεστές καλημέρες
τις λένε στόματα κλειστά
τις λένε βλέμματα
αγουροξυπνημένα
πλαισιωμένα από μηχανικές κινήσεις

Οι πιο ζεστές καλημέρες
εφάπτονται στην καθημερινότητα
και είναι άηχες

Οι πιο ζεστές καλημέρες
βιώνονται στην μνήμη
νοσταλγικά

και γίνονται σημείο αναφοράς
για τη διάθεση

στον πόνο της ημέρας




"Harmony" καμβάς  απο Gail Apodaca