Ψάξε ενά ποίημα

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Αιώνια Σιωπή

Πέρασε ο καιρός
και στήθηκαν στα δύο μέτρα
όλες οι ελπίδες μου
για μένα
περιμένοντας με κλειστά μάτια
μια απελευθερωτική
μεταλλική κραυγή
κι υστέρα τίποτα

για πρώτη φορά τίποτα

ακούς ;

άκουγες ποτέ ;
όσο ανάσενα δαγκώνοντας
σάρκες
κρυφά απ όλους

προσδοκώντας μια μυστική συνάντηση
με την μοίρα μου

να μου πει ότι έχει να μου πει
να ξεμπερδεύουμε

ακούς;

Σκοτείνιασα με το βάρος άλλων
που προσεκτικά
τους έντυνα να μην κρυώσουν
και σκοτείνιασα όταν κατάλαβα
πως δεν προσδοκώ κανένα φώς

μια σιωπή προσδοκώ
στο τέλος των ψίθυρων
που σέρνονται μες το κεφάλι μου

για να μην σέρνονται στις ζωές
των ανθρώπων σου.

Πέρασε ο καιρός
και στήθηκαν στα δύο μέτρα
όλες οι ενοχές μου
για σένα
και περιμένω με κλειστά μάτια
μια απελευθερωτική
μεταλλική κραυγή
κι υστέρα τίποτα.


και προσδοκώ αιώνια σιωπή.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Ποια καληνύχτα μας αρμόζει απόψε;

Σε σκέπτομαι
στην άκρη των φόβων μου
ακουμπισμένη σε μια γωνιά αρσενική
με ένα ποτήρι αχόρταγο στο χέρι
να αναλογίζεσαι
τι απόμεινε από μας ,να στέκει
ως κάποια ελπίδα

Αναρωτιέμαι ποια καληνύχτα
μας αρμόζει απόψε
των εραστών
των συντρόφων
ή απλά δυο διψασμένων ταξιδιωτών
που κοντοστάθηκαν πάνω από το ίδιο ποτήρι
και μοιράστηκαν την δροσιά του

σε σκέπτομαι
φορτωμένη με τις κουμπωμένες σου ανάγκες
να τεντώνεις τα χέρια σου
αγκαλιά σε μια συγκυρία ποιο πρέπουσα
όπως θυμάσαι να την χτίζεις κορίτσι ακόμα
μέσα σου

αναρωτιέμαι πια καληνύχτα
μας αρμόζει απόψε   
που ο καθένας διαφεντεύει τον κόσμο του
τρομοκρατημένος από τον κόσμο του άλλου

κι ύστερα ο έρωτας
υπερτιμημένη οντότητα
εμείς στις καληνύχτες επενδύσαμε  

τις πρέπουσες