Ψάξε ενά ποίημα

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Σε είδα

Σε μια αγνοία ,
μεθυσμένη υπόνοια της αποχώρησης
εκεί σε είδα.
Σκοτεινές υποσχέσεις στους ώμους σου
Θα μπορούσα να πώ πως δεν σε γνώρισα
Θα μπορούσα
Αλλά μπορώ να σε μυρίσω σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου
Απλά δεν σε γνωρίζω πια
Τι μέλει να είναι
Αυτό
Σκοτεινά μυστικά
Ενοχές υποσχέσεις
Παραθρεμένα θέλω
Φόβοι
Λόγια
Λόγια
Λόγια
Κρέμασα τον κόσμο μου
Σε ανόητες προσδοκίες
Ακόμα μια φορά
Απλά πια μου φαίνετε συνηθισμένο
Και σε θέλω ακόμα
Και ίσως πιο πολύ
Απλά χωρίς γέλιο
Χωρίς κέφι
Σε κοιτώ
Είσαι
Με ένταση αλλά χωρίς ζωή
Μοιάζεις απνοή
Νεκρή
Αφίλητη
Αφημένη
Γιατί;
Δυο κόσμοι εμπρός
Δυο άλλοι κόσμοι
Εσύ και εγώ

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Δεν είναι ότι δεν σ αγαπώ

Δεν είναι ότι δεν σ αγαπώ
Ότι και αν λες , θα γυρίσεις πίσω στην μίζερη ζωή σου
Θέλει κότσια να πετάξεις
Να αγνοήσεις το ύψος
Εσύ απλά βγάζεις φωτογραφίες στο κινητό σου
Αγκαλιά με εμάς που το κάνουμε
Για να γυρίσεις πίσω
Και να λες ιστορίες
Στους φίλους σου
Στις φίλες σου
Στον μικρόκοσμο των νηστικών από ουρανό
Κανείς εντύπωση για λίγο
Αλλά μετά σε ξεχνάνε
Και αρχίζεις πάλι να μας ψάχνεις
Πάω να αγοράσω ουρανό , σκέπτεσαι
Εμείς ελευθερία πουλάμε
Ούτε που ξέρεις τι είναι αυτό
Δεν κάνει εντύπωση στους φίλους σου
Δεν ανεβαίνει στο προφίλ σου
Δεν έχει όμορφη γωνία
Λίγο σκέπτεσαι
ανόητο
κάποτε θα πουλήσεις τις φωτογραφίες σου όλες γι αυτό
όταν σε ξεχάσουν οι φίλοι σου
όταν βαρεθούν τα σκέρτσα και τα καπρίτσια σου
τα γεμάτα ουρανό φιλία σου
και αρχίζουν να βολεύονται στις καρέκλες των πρέπει και των έτσι είναι
δεν είναι ότι δεν σ αγαπώ
απλά έτσι είμαι
σιχαίνομαι την μικρή ζωή των πολλών
τις κοσμοσυρροές
τα λόγια δίχως ουσία
τις ιστορίες , τις ονειρώξεις , τα δήθεν , τα λίγα
ο ουρανός είναι σπίτι μου
η Γή απλά το αντίθετο του .
Δεν θα βασιλέψω ποτέ τίποτα
Δεν θέλώ τίποτα
Δεν εχώ τίποτα
Δεν είμαι τίποτα
Με σέρνει ο άνεμος
Δεν είναι οτι δεν σ αγαπώ
απλά αλλού είναι ο κόσμος μου

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Μίλα μου

Όλος ο κόσμος μου καταρρέει μπροστά στα χείλη σου ,
Μίλα μου
Πες μου
Τι;
Ανάσανε σου λέω στα στήθη μου
φωτιά και πνοή
εδώ είμαι
μια σάρκινη μπάλα.
Περνά τα χέρια σου γύρω μου και πλάσε με
δώς μου μορφή .
Κάνε με ότι ονειρεύτηκες .
Παραδόθηκα χωρίς όρους στην αίσθηση των δακτύλων σου
ανίκανος
ανέκφραστος
ανέραστος
γυμνός
άπλαστος
μωρό παιδί .
Σπρώξε τα πέλματα σου στους μηρούς μου
λύσε τα μαλλιά σου στα χέρια μου
φίλα με στην κοιλιά και στα γόνατα
κι άκου την καρδιά μου να σπάει .
Τους χυμούς του μυαλού μου γεύσου
πριν γίνουνε σκέψεις και κλαπούν από τις εκφράσεις.
Κλείσε μου το στόμα .
Ότι κι αν πω δεν θ ακουμπά καμιάν αλήθεια .
Όμως μήλα μου
Να ακούω τον ήχο της φωνής σου
να σχίζει απ άκρη σ’ άκρη το δωμάτιο.
Δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια
σε σένα όλα
Δεν κατάφερα τίποτα !
Δεν ήμουν τίποτα !
Δεν έγινα τίποτα !
Πέρασα από τον κόσμο σαν ένα δάκρυ
στο μάτι ενός πιτσιρίκα , από την σκόνη
χωρίς σκοπό
από βιολογική αντίδραση του σύμπαντος
στην μονή πραγματικότητα , τον θάνατο.
Και σε σένα βρήκα μια μουσική ,
νόμιζα αγάπη ήταν ,
αλλά ήταν κάλεσμα ερωτικό κάποιου άλλου .
Τώρα ξέρω .
Ας μη μ αγαπάς . κοιτά με
Σφίξε τα δόντια σου γερά στον λαιμό μου
πλημύρισε το στόμα σου
απ το αίμα μου
πάρε την ζωή απ τα χνώτα μου
όμως λυπήσου με , μήλα μου
Κοιτά με
Ας μην μ αγαπάς ,
πριν να σβήσει το φώς
να έχω αγαπήσει εγώ τουλάχιστο.

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Φορώντας τακούνια

Εγκλωβισμένη στο φιλί από τον άνεμο
Ονειρεύομαι φωτιά
Μαζεύω τα δάκρια μου να μην την σβήσουν
Τραγουδάω
Ήθελα τόσο να σε δώ να σέρνεσαι για μένα
Όχι για σένα
Όχι για τους άλλους
Για να μπορώ να σε σηκώσω από το πάτωμα
Μου λείπεις
Τραγουδάω
Μένω μόνη φορώντας τις πυτζάμες μου
Τραγουδάω
Ήθελα τόσο πολύ να χόρευα σε μια παραλία
Όχι για μένα
Όχι για τους άλλους
Για να μπορείς εσύ να με στροβιλίσεις ανάμεσα στα χεριά σου
Έτσι ζω
Εγκλωβισμένη πριγκίπισσα του παραμυθιού
Και περιμένω να γίνεις πρίγκιπας
Σφίγγοντας το κορμί μου σε στενά υφάσματα
Φορώντας γυαλιστερά παπούτσια
Για να βρεις τον δρόμο σου σε μένα
Τρελή
από τον κόσμο
Από την μουσική
Από την πιθανότητα να μ αγαπήσεις ξανά