Εσύ γιατί με κουβαλάς;

Λίγη σκόνη της νεραΐδας

και μια καλή σκέψη

αυτά χρειάζεται για να πετάξεις.

Αυτά μόνο.

Το  χώμα είναι η δική μου νεραιδόσκονη

στη σκηνή μου

στο σακίδιο μου

στα ρούχα των αδελφών  μου και τα δικά μου

όταν τινάζουν το μαντήλι.

Εσύ είσαι η καλή μου σκέψη

κλειδωμένη σε ένα ξύλινο κουτί

μ ένα τριαντάφυλλο

μια δακτυλήθρα

κι ένα παραμύθι για το φεγγάρι.

Όσο σκονίζω το μαντήλι μου

κι όσο σε σκέφτομαι

μπορώ και πετάω.   

Σταμάτα να έρχεσαι στα όνειρα μου

Και να ρωτάς τι θέλω από σένα.

Να πετάω θέλω.

κι εσύ είσαι προϋπόθεση.

Εσένα τι σε νοιάζει εγώ τι θέλω;

Εγώ γνωρίζω γιατί σε κουβαλάω,

εσύ γιατί με κουβαλάς;