Χωρίς Πατρίδα

Δύο μάτια είναι η πατρίδα μου

που κοιτούν τον κόσμο

άφοβα κι απορημένα.

Δυο μάτια που δεν ντρέπονται

να κλάψουν

χωρίς λόγο , απλά επειδή γέμισαν από συναίσθημα.

Δυο χέρια είναι η πατρίδα μου

με δάκτυλα μακριά

περιποιημένα.

Σημαδεμένα ανεξίτηλα

με σημάδια

που όρισε η καρδιά και το μελάνι.

Μια φωνή είναι η πατρίδα μου

που μέσα σε κάθε γέλιο της

κρύβει μια ιδέα θλίψης.

Που κάποτε

την άκουσα να λέει

το όνομα μου πίσω απ την φράση «σ’ αγαπώ».