καρδιές από χνώτα

Αφήνουμε στο χάδι του τζαμιού

όλες τις σκέψεις μας.

Κρύος καιρός και βροχερός

να σου παγώνει το κούτελο και την παλάμη,

όσο τα χνώτα σου γίνονται

χωράφι υδρατμών για να σκαλίσεις μια καρδιά.

Να την τρυπήσεις ,ύστερα,απ άκρη σ άκρη

μ ένα βέλος ανέξοδο

που στάζει αίμα.

Σ αγαπώ ,να ξέρεις κι ας μη σε νοιάζει.

Για τις σκαλισμένες καρδιές από χνώτα

στα τζάμια.

Κι ας μην τις είδα ποτέ,

κι ας μην ήταν για μένα

σ αγαπώ,να ξέρεις κι ας μη σε νοιάζει,

γιατί με την λίγη ζέστη από μέσα σου

ζωγράφιζες αίμα.