Για ώρες

Έχω ένα κόμπο στον λαιμό μου
κάθε φορά που σε αφήνω στην δουλειά .
Σε παίρνουν από μένα , ώρες ανούσιες
δεν σε κοιτώ ,
δεν σε κρατώ ,
για ώρες .
Μόνο σε νοιάζομαι και σε σκέφτομαι
για ώρες

Έτσι σταλάζουν οι ώρες μέσα μου.
Αιχμηρά .
Πότε κόβοντας την επιθυμία ,
ποτέ κόβοντας την ανάγκη.
Ποτέ κόβοντας κάθε άλλη ενέργεια για να συνυπάρχουμε .
Καταπίνω κάθε λεπτό δικό μας
πικρά το χώρια ,
γλυκά το μαζί

όλα τα φεγγάρια του κόσμου ψάχνω.
στον αέρα που φυσάει,
στην θάλασσα ,
στο βλέμμα σου , το γεμάτο υπόσχεση
στο γέλιο σου , το παιδικό .

Στην ασημένια τιάρα σου.

Κανωντάς αφώτηστη τη νύχτα τους
να κρύψεις
εμένα , εσένα και μυστικά που σε έκαναν να κλάψεις .


Θα προχωρήσω σου υπόσχομαι
Σε κάθε βουνό , που ελπίδα σε έκανε , να θες να ανέβεις
Πολεμώντας με δράκους , κακές μάγισσές
φτηνούς προδότες και αισχρούς εραστές.
Κι ύστερα θα γυρίσω νικημένος
να πιω από τα χείλη σου ζωή .

Όχι εραστής , όχι άντρας
αλλά ένας τυχοδιώκτης  παίκτης ,

που καεί το τελευταίο του χαρτί .