Tο φιλί που μου χρωστάς

Κάπου χαμογελάς

στα κύματα , στα σύννεφα σε κάποια ανέμελη σκέψη,

σ’ ένα ζουζούνι που σεργιανίζει στην ομπρέλα σου.

Κάπου χαμογελάς

και τα μαλλιά σου ανακατεύει η αύρα με την άμμο,

σηκώνει το φουστάνι σου

και συ λυγίζεις τα γόνατα σου να το πιάσεις.

Κάπου χαμογελάς ,

κάποιον κοιτάς και δαγκώνεις τα χείλια σου,

ενθουσιασμένη ,

με μια ιδέα και έναν αέρα ερώτα.

Φρέσκια ξανά.

Κι ύστερα κάποιο ζεστό βράδυ

κάποιο κοιτάς φεγγαρόφωτο και ξεκουράζεις το βλέμμα σου.

Κάπου χαμογελάς

και όταν ο ήλιος μεσουρανεί

σε κάποια νερά ξεδιψάς τα πέλματα σου

και σε κάποια θάλασσα βυθίζεις το στήθος σου.

Κάπου χαμογελάς

και μαζί σου χαμογελώ και γω ,

που κάπου χαμογελάς .

Και σ αγαπώ ..ακόμα και πάντα .

Αδιαφορώντας για την αδιαφορία σου

περιμένοντας τούτο το καλοκαίρι

να μου χαμογελάσεις ξανά και μένα ,

και να μου δώσεις το φιλί που μου χρωστάς.