Ένα

Που να βρω λέξεις κεντημένες στο ασήμι

Σ αγαπώ να σου πουν

Και να είναι ακριβό

Σ αγαπώ να σου πουν και να μοιάζει λέξη που πρώτη φορά ακούστηκε.

Δεν θα πω τίποτα

Η ώρες κυλούν σαν δάκρυ

Χυμός μιας εντός μου ακατανίκητης παρόρμηση

Εσύ η πηγή

Εσύ το ποτάμι

Εσύ η θάλασσα που θα βρίσκετε πάντα στο τέλος της διαδρομής

Θα στέκω κοντά σου

Χρόνους ατέλειωτους

Να ακούω την ύπαρξη σου

Να θαυμάζω τα έργα και τους κόπους σου.

Αλλοίμονο φωνάζουν τα αστέρια

Αλλοίμονο τα βουνά και οι βράχοι

Στου κόσμου το τελείωμα

Το πιο εγώ συνάντησε το πιο εσύ των ανθρώπων

Κι ύστερα γίνηκε χαρά και φιλί

Και έρωτας

Ο δικός μας ο έρωτας

Ένας άνεμος να σκεπάσει τα πάντα

Να φουντώσεις φωτιές

Να σαλέψει την θάλασσα

Να σπείρει μια κοιλάδα από όνειρα

Και να θερίσει καρπούς

Εγώ και εσύ

 Ένα