Στην στενή σου ισορροπία
στέκω εύθραυστος ακρογωνιαίος λίθος
γεμάτος διάτρητες αλήθειες
μα σ αγαπώ
κι αγάπη αυτή μοιάζει με πέπλο
ενός ονειρώδους ιστού
και μιας πραγματικότητας άλλης
πρωτόφανης
σ αγαπώ
σα να σουν πάντοτε κομμάτι της ζωής μου
μνήμη παιδική
κι αίσθημα πληρωμένο από χρόνια
σαν τότε
παιδί που ήμουν σ ονειρεύτηκα
και σ αγάπησα τόσο σε κείνο τα όνειρο
που χρωμάτισες κάθε στιγμή μου
κάθε αναζήτηση ερωτική μου
από τότε
σ αγαπώ
από παιδί
από χρόνια
από τότε που υπήρξα
για όλα τα γράμματα που στέκουν στ όνομα σου
όλα τα κύτταρα στο δέρμα σου
κι όλα τα θέλω στο κατάβαθο του νού σου
κι όταν σβήσουν τα φώτα
αυτό να θυμηθείς
κι ας ξεχάσεις εμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου