Απο...λογισμός

Υπάρχει κάτι από σένα

στο καθετί που κάνω.

Σαν μυρωδιά , σαν αίσθηση

σαν γεύση γλυκιά.

Ξυπνώ, κοιμάμαι κι είσαι εκεί

σαν μουσική.

Δεν είναι κρίμα να μην το ξέρεις

και να με βλέπεις σαν εχθρό.

Μες τον πυρήνα του ποια είσαι

είναι μια ουσία μυστική

ένα κρυφό τραγούδι.

Αυτό αγάπησα

ξέχωρα από σένα

το κορμί σου

τις απόψεις και τα συναισθήματα σου.

Δεν είναι κρίμα να μην το ξέρεις.

Και ας μην αγάπησες ποτέ

το δικό μου κρυφό τραγούδι,

θέλω να ζεις γνωρίζοντας

ότι κάποιος αγάπησε

την μυρωδιά της ύπαρξης σου

και τον συγκλόνισε.

Αδιαφορώντας για την δική σου ανταπόκριση.

ή καλύτερα πάρα την δική σου ανταπόκριση

τον φόβο , την ενοχή

και την αδυναμία να τολμήσεις να πεις

ας δοκιμάσω ένα φιλί  

επώδυνο.

Δεν κλαίω για τον έρωτα που δεν είχα.

Που φοβάσαι να πεις την αλήθεια κλαίω.

Για μια φορά

όποια κι αν είναι

όποιες και αν έχει επιπτώσεις.

Την λυτρωτική αλήθεια.

Θέλω

ή δεν ήθελα ποτέ.   

Όλα τα αλλά είναι φόβος μασκαρεμένος.

Και εγώ είμαι ελεύθερος πια από τους φόβους μου

τους μασκαρεμένους σε λογής δικαιολογίες.

Ξέρω πώς τίποτα δεν θέλησα πιο πολύ.

Ποτέ 

και στο πα.