Μίλα μου, μόνο

Ανάμεσα μας

θα φυσούν πάντα άνεμοι

και σκληρά καλοκαίρια

θα διψούν

για φιλιά δροσερά.

Θα περιμένω. 

Μίλα μου,

μόνο.

Έχει ο κόσμος ακόμα γωνιές

να χωρέσουν τα λόγια μας.

Μίλα μου,

μόνο.

Μην φοβάσαι να πεις

πως φοβάσαι.

Κι εγώ.

Όμως.

Έχει ο κόσμος

για μας

μουράγια με σκούνες

μ’ ονόματα όμορφα

όνειρο

έρωτας

χάδι

κι ας περιμένουν

να γίνει ο καιρός κατάλληλος 

δεμένα στα λιμάνια της ανάγκης.

Ανάμεσά μας

Θα φυσούν πάντα άνεμοι

όχι  να μας χωρίζουν,

όχι για να τρομάζουν την καρδία.

Μα για να να μας φουσκώνουν τα μυαλά 

να πλέουμε στις θάλασσες του νου.

Γιατί πιο φιλί 

δεν ήταν πρώτα όνειρο

πριν γεννηθεί στο στόμα

από πνοή και

θέλημα ανθρώπινο.

Μιλά μου 

τι να σου συγχωρέσω 

και τι να μου συγχωρέσεις,

τι λόγο έχει η σιωπή, 

είμαστε εμείς

και πως να γίνει το εμείς 

εγώ και εσύ.

Στο νου 

στο στήθος 

και το στόμα

αταξίδευτο ακόμα.