κόκκινα

Κυρά μου με τα κόκκινα

ταξιδεμένη στα φιλιά περαστικών

αγάπη μου,

νιώθω την βαθειά σου ανάγκη

να μην με είχες συναντήσει -ποτέ

και πάλι

ποτέ να μην είχες αφήσει το πλευρό μου.

Νιώθω τα δάκρια σου

που μ έπλυναν απ όλες μου τις αγωνίες

και το χαμόγελο σου , το λευτερωτικό.

Κυρά μου με τα κόκκινα,

κορίτσι τότε,

τώρα γυναίκα  

μια ζωή αφιερωμένη στην δική σου ύπαρξη

έρωτας ;

ψύχωση ή αλήθεια

και ποια η διαφορά;

Γυναίκα με τα κόκκινα

τώρα και πάντα

την σιωπή σου ερωτεύτηκα

κι όχι τα λόγια σου

κι ύστερα , τι αλλάζει άραγε

εδώ ή εκεί

κοντά ή μακριά

τι αλλάζει άραγε.

.

Γυναίκα με τα κόκκινα

στην σιωπή σου καρφώνω

μιαν αλήθεια

αγκαλιά

με καφέ και τσιγάρο

απόγευμα στην θάλασσα

μαζί

και σε αφήνω να μου πεις

ότι δεν είσαι εκεί

μιλάς δε μιλάς.