Ψάξε ενά ποίημα

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Η δική σου κραυγή ,προσευχή.

Κάθε πρωί
στέκομαι απέναντι από τον ήλιο
και ξεχύνω από μέσα μου,
σε μια κραυγή ,προσευχή,
όλα τα θέλω του ανήθικου εντός μου κόσμου.
Κοιμάται ο άνθρωπος.
Ξυπνάει ο άνθρωπος.
Και στο ενδιάμεσο δουλεύει για τον θάνατο και την ντροπή .
Κάπου , κάπου
στέκονται άνθρωποι απέναντι απ τον ήλιο και φωνάζουν και εκείνοι,
την κραυγή - προσευχή του δικού τους ανήθικου κόσμου
και είναι οι κραυγές σαν μουσική.
Και βράζουν  το αίμα , και ξυπνούν συνειδήσεις ,
ξυπνούν το φόβο και το μίσος .
Θα έρθει μια μέρα που θα πεις και σύ
την δική σου κραυγή –προσευχή.
Που θα σταθείς απέναντι στο ήλιο
με τα μάτια να πονούν,
και τις γροθιές σου σφιχτές.
Για το δίκιο του μέσα σου ανήθικου κόσμου, 
που αντιστέκεται.
Που φορά την αλήθεια της φθοράς και το δέος της ύπαρξης.
Και θα ενώσεις και εσύ την φωνή σου στο τραγούδι μας.
Πιστεύοντας πως ο ανήθικος μέσα σου κόσμος
είναι διαμετρικά αντίθετος από κάθε άλλο.
Και η δική σου κραυγή , αντίθετη από κάθε άλλη.
Όμως ο κόσμος σου,
το τραγούδι της κραυγής σου,
τα σφιχροσφιγμένα χέρια σου γροθιές.
Αυτός είναι ο κόσμος μας , η δική μας πατρίδα
Με ύμνο εθνικό την κραυγή – προσευχή την δική σου,
και σημαία στο κάστρο της ετερότητας , από το οποίο διαφεντεύουμε τον θάνατο ,

την ελπίδα πως κάποιος μας ακούει . 
Και μας περιμένει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου