Η ελεγεία του Peter Pan

Σε κάτι μουσικές αποχρώσεις σε ψάχνω πάντα ,
μικρό παιδί.
Που φοβάται μην το μαλώσεις
αν βγεί να παίξει
εδώ
Που τόσος, σε αγάπησα
γυμνή από φώτα
Πάντα εσύ η lady Wendy
κι εγώ ο Peter Pan
Κοιμήσου τώρα
ψάχνω ένα όνειρο σου με χρώμα κόκκινο
να βγω να δώσω ξανά παράσταση
Σου χα πει
για σένα τα κάνω όλα
μακάρι να το είχες πιστέψει

Αλλά τα μικρά παραμύθια
τελειώνουν γρήγορα
και το ζήσαν αυτοί καλά
και εμείς καλύτερα
σπάει πάνω στον βράχο της ζωής
και γίνετε Απωθημένο
και μουσικές αποχρώσεις
γι αλλά παιδιά
Δεν είχα ποτέ μέλλον να σου δώσω
μονό τώρα , χρώμα και μουσική
Δεν είχα ποτέ πρόσωπο
είχα φωνή στα κλειστά σου μάτια
και δεν είχα ποτέ φιλί για το στόμα σου
μόνο για το κουτί σου το ξύλινο
το γόνατο
και το μέσα της παλάμης σου .