Κοιμήσου Περσεφόνη

Φοράς αγχωμένη απο τον κόσμο τα γοβάκια σου
καθε πρωί
ελεγχείς το μακιγιαζ σου στο καθρέφτη
πληγώνεσε απο απο κάθε ριτίδα
ματώνεις απο τον χρόνο που περναέι
και συ εκέι
σε αδυναμία να συντιρίσεις
οτι υπερίφανα σε κράταγε στητή
καθε φορά που εφυεγές απο ενα δωματιο.
Φευγεί κόρη μου ο καιρός
και συ αναρρωτιέσαι γιατί είρθες
προετημασμένη να υπηρετίσεις
εναν αντρα , ενα σκοπό , ενάν έρωτα
δεν θές να είσαι όμορφη , απλά
μια δόξα κυνηγάς που σου υποσχέθηκάν
και φαίνετε να φευγεί απο τα χέρια .
Υστερά ερχόνται τα μεταξένια λόγια της ιστορίας του κόσμου
παιδια , οικογένεια , ενας αντράς , ενά σπίτι
βαθεια ριζωμένα μέσα σου
κι υστερα απο αντίδρασή σηκώνεις τον τραχήλο
φίλοι , παρέα , θαυμαστές , μια καριέρα
και γίνωνται στο πρωσοπό σου μάσκα
απο την μια το ορμεφύτο της αποστολής ,
απο την αλλή η επιταγή της εποχής
Ενα σώμα σε δυο βάρκές.

Δεν είναι ευτηχία αυτό αγάπη μου ,
ουτε επιτυχία
Ακού , η ευτηχία είναι στον παλμο του κορμίου σου
ελευθερη , απενοχοποιημενη να υπηρετείς τα θέλω και τις αναγκές σου
μητέρα και ερωμένη
σύζηγός και επαγγελματιας
φίλη και συντρόφος .
Με όποιο κόστος ,
δεν είναι ευκόλος ο δρόμος της ζωής .
Αρκέι να απεμπλάκείς απο τα στερεώτυπα
οχι μάνα , οχι συζήγος
οχι φίλη , οχι σύντροφος
οχί γυναίκα
αλλά κόρη σε μια ανώτερη αποστολή ζωής .
Με τον παλμό των ονείρων σου
την δόξα των πολέμων σου
απενάντι στον εαυτό σου .
Οχί ανδρείκελο
αλλά ανδροφρώνη .