Ψάξε ενά ποίημα

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011


Ξύπνα με όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης


Αυτός ο μήνας ξεχύθηκε πάνω μου
σαν οργή Θεού
εσύ δεν απαντάς
τι να πεις και συ
Η θάλασσα των παθών
γίνεται τρικυμία και μας πνιγεί
Ο ήλιος ανελέητος δυνάστης
καθορίζει την ορθογραφία της θερμοκρασίας
κρύο , ζέστη , μετά πάλι κρύο
Έτσι ανάκατα
και η εικόνα σου παλεύει μέσα μου
μ αγάπησες ; με κορόιδεψες;
φοβήθηκες ; βαρέθηκες; 

Υστέρα πάντα η βροχή
δίνει την λύση
σαν από μηχανής θεός
με τις  εργάτριες στάλες της
με υπομονή να γαζώνουν τις στέγες και τις μνήμες
με αυτό το ρυθμικό ανάθεμα
που αγκιστρώνει την σκέψη
για να υφαίνουν μια υγρή λήθη
να βυθίσει τα πάντα
Εσένα
Εμένα
Στιγμές
Προσδοκίες
Λόγια , λόγια , λόγια
Ποτέ στην ζωή μου
δεν με πλήγωσαν τόσο κουβέντες που δεν ειπώθηκαν
Ποτέ στην ζωή μου δεν με τσάκισε τόσο σιωπή
να κρέμεται σαν χαιρέκακο χαμόγελό
πάνω από την τσακισμένη περηφάνια μου
και συ σαν το μικρό παιδί
που γελάει με το πάθημα του αλλού
με μια εκδικητική στάση
Καλά να πάθεις
πάνω μου σταυρώνεις όλους όσους σε πλήγωσαν
Και μαζί ότι παραμυθένιο πιστέψαμε
φορώντας το δέρμα της κυνικής υποχρέωσης  

Ποτέ δεν μ αγάπησες
απλά καθόσουν στο φως της αγάπης μου
μαγνιτισμένη σαν μύγα
περιμένοντας να σε κάψει το ηλεκτρόδιο
και απλά βαρέθηκες να περιμένεις
και προσποιήσε την συμπεριφορά της καμένης  
δεν φταίω
δεν υπαρχει ηλεκτρόδιο
απλά δεν υπάρχει δόλος
και αυτό το άδολο
μοιάζει τόσο επικίνδυνο
πιο ψευτικό απο το δόλιο  
αλλά έτι είναι ο έρωτας γεμάτος βήματα πίστης
σαν να πετάς
υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της πτώσης
εσύ από την άλλη είσαι αθώα εγκλωβισμένη
μέσα σε κοινοτοπίες
με διάθεση
αλλά χωρίς θέληση
Πρωτοστατείς σε χωρικά εντυπώσεων
αλλά το κυρίως μέρος του έργου σου είναι βαρετά κοινότυπο
Έλλειψη επαναστατικών αντιλήψεων
καταλήγουμε βαρετά
ανάμεσα στο ίδιο , «ποια γυναίκα θα σε πάρει
μαρεγε μου κανακάρη»
Εκστασιασμένη από το παιχνίδι της νύφης
με υποψία συζύγου
Θυμίσουμε , όταν θα είσαι εγκαταλελειμμένη και μόνη
δεν κρατάνε τους ανθρώπους οι ρόλοι
Οι σχέσεις τους κρατάνε
τα σβηστά συναισθήματα
δεν αρκεί να περπατάς τους έρωτες σου
εκεί που σε πάτησα εγώ
Πρέπει να μπορούν να πατήσουν αλλού
και να νιώσεις το ίδιο  

Η κωμωδία θα ολοκληρωθεί κάποτε
όπου πικρή και μονή
σ αγάπησα θα  λες
μα δεν μπορούσα
και θα χρεώνεις το φταίξιμο στην ηλικία
στην απειρία , σε μια αόριστη μαλακισμένη ηθική του κώλου
Δεν είναι αλήθεια
Αν δεν είσαι τώρα
Δεν ήσουν ποτέ
Και δεν θα είσαι ποτέ
οι προδιαγραφές των ανθρώπων
επικυρώνονται με κάθε δοκιμασία

Δεν θυμώνω
Δεν κακιώνω
Αλλά λυπάμαι
Κοιμάμαι και περιμένω κάποιον να με ξυπνήσει
στο τέλος αυτού του άδοξου μήνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου