Αποχαιρετισμός

Καλό ταξίδι αγάπη μου
Γκριζογάλανο απόγευμα
Ένας πικρός αέρας ακροθαλασσιάς παντού
Μια αταξία στα σωθικά μου
Πότε πόνος
Πότε λύτρωση
Πότε πλάκωμα
Πότε ελευθερία
Ασύντακτα μάτια σαν να θέλουν
Πότε να κλάψουν , πότε να λάμψουν
Σκόρπιες σκέψεις για το μέλλον
Μνήμες από χωρισμούς
Σαν να έχω χωρίσει πιότερο από αγάπες , παρά ζήσει
Καλό ταξίδι αγάπη μου
Βουβός μεσημεριάτικός ήλιος
Να καίει ανεξέλεγκτα τα σίδερα , λίγο πριν τα ακουμπήσω
Αφηρημένος
Σαν ξέγνοιαστος
Τα πόδια σου
Τα χέρια σου
Τα μάτια σου
Το στόμα σου
Μια ελιά , ένα σημάδι της γέννας
Τώρα μοιάζουν σημαντικότερα και πολυτιμότερα
πυρώνουν τις σκέψεις μου
Πριν τις σβήσει το χέρι του «τέλειωσε»
Ένα χαμόγελό
Ένα «σ αγαπώ»
Εκείνο το «είσαι η ζωή μου»
Ταξιδεύουν αναίσχυντα στον βάλτο που έχει κάνει το αίμα μου
Γύρω από την καρδία μου
Και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται
Πως είναι δυνατόν ;
Κι ύστερα έρχεται η κυρία λογική
Με τον κότσο στα άσπρα της μαλλιά
Και την λερωμένη ποδιά της εμπειρίας
Με κοιτά με το αφράτο στρογγυλό της πρόσωπο
Και μου θυμίζει
Δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν
Αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου
Και δεν θ αγαπήσεις τον εαυτό σου
Αν δεν νιώσεις να σ αγαπάνε
Τα λόγια είναι λόγια
Πετούν μόλις τα πεις
Καλό ταξίδι αγάπη μου
Ένας πολύχρωμος κόσμος θα είναι εκεί έξω
Μακριά από αυτήν την θάλασσα
Και ίσως το μέρος που ζητάς
Κράτησε κάπου όμως γραμμένο αυτό
Εδώ αγαπήθηκες
Κατέβα στον επόμενο τόπο άλλος άνθρωπος
Και αγάπα