Ψάξε ενά ποίημα

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα, μόνος, στον Παράδεισο

Τώρα γράφτηκε
Και ότι γράφτηκε σαν πέτρα χαρακώνει την συνείδηση
Ένα απλό φιλί ήταν
Και υπέστη έκτρωσή κατά τον πρώτο μήνα της κυοφορίας του
Τώρα θα ζούμε με την μνήμη της κακής απόφασης
Όλο κλάματα
Εγώ μόνος ανάμεσα στους άλλους
Και συ με άλλους ανάμεσα στην μοναξιά
Δεν ήταν λάθος
Δεν ήταν σωστό
Ήταν βλακεία
Η άρνηση της ζωής είναι βλακεία ;
Αναχωρώ
Πάντα βλάκας ήμουν
Και θα είμαι
Έτσι
Για να μπορώ να κλαίω , λυτρωτικά
Για σένα
Στον παράδεισο
Για ότι σκότωσαν οι λέξεις
Δεμένες από φόβους κι ενοχές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου