Άτιτλο

Δεν έχω μνήμες από σένα
Παρά μόνο ωδίνες
Σαν μια άνοιξη
Που έσκισε στα δύο ο χειμώνας
Να βγούνε τα παιδιά να παίξουνε στο χιόνι
Δυσάρεστο , αλλά με καλές προθέσεις
Σ αγαπώ φώναξα
Και συ κοίταξες έξω από το παράθυρο
«κάποιος με ζητάει» είπες
Και ήμουν εγώ που φώναζα
«κάποιος μ αγαπάει» είπες
Κι ήμουν εγώ που περίμενα
«δεν ήρθε» είπες
Κι ήμουν εγώ
Πώς να έρθω ματωμένος από τις έριδες των καιρών
Πώς να έρθω τσακισμένος ταξιδιώτης
Στην γιορτή της ζωής στο σώμα σου
«μονή θα μείνω» είπες
Και έκλεισες τα μάτια και τα αυτιά σου
Τότε έκλαψα
«να πάψει αυτός ο ενοχλητικός θόρυβος» είπες
Σώπασα
Αν λίγο ένιωθες την αγάπη μου
Θα άλλαζε ο κόσμος μέσα σου
Πάλι ίσως τίποτα δεν άλλαζε
Σηκώθηκες να μαζέψεις τα μαλλιά σου
Να σκουπίσεις τον ιδρώτα σου
Ν απαντήσεις στο τηλέφωνο
Ήμουν εγώ που σ αγαπούσα
Ήμουν εγώ που στεκόμουν πίσω απ όλες τις γραμμές των τηλεφώνων
«Δεν απάντησε ο έρωτας» είπες
«Μόνο οι ανάγκες των πιθανών μου εραστών»
Σάμπως μπορούν να ερωτευθούν όλοι , σκέφτηκα
Εσύ έκλαψες
Έτσι με κατηγόρησα
«Μη μιλάς άλλο» είπα
«εσύ φταις»
Εγώ φταίω , ήθελα να πω
Δεν έχω μνήμες από σένα
Παρά μόνο ωδίνες
Τι να γεννιέται;