Ένας ήλιος σκοτεινός
ανατέλλει μέσα μου
κάθε πρωί
Φυλακίζει ελπίδες
στις σκοτεινές του ηλιαχτίδες
Περιμένω ν΄ακούσω την φωνή σου
μα η σιωπή σου
είναι εκκωφαντικός θόρυβος
Γυρίζω το βλέμμα μου
να αρπάξω από κάπου την μορφή σου
μα είσαι μόνο μέσα μου
κλείνω τα μάτια μου
ανασκουμπώνω τις σκέψεις μου
κλειδώνω τα θέλω μου
δεν πας πουθενά
στέκεις εκεί
σαν απειλή
Ένας ήλιος σκοτεινός
ανατέλλει μέσα μου
κάθε πρωί
κι ότι θυμάμαι από σένα
σπινθηρίζει
στον αφώτιστο μου, κόσμο
τρέφομαι από μνήμες
και ψευδαισθήσεις.
Γυρίζω το βλέμμα μου
να αρπάξω από κάπου την μορφή σου
μα δεν μου έδωσες ποτέ
ετούτο το δικαίωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου