Μ’ ένα ψέμα δεν γλιτώνεις

Πύρωσε το πρώτο καλοκαίρι

τις μέρες

ανάστατο το κορμί

ανάστατη η συνείδηση

πώς να γλυτώσεις μ ένα ψέμα από την καρδιά

το κορμί το ξεγελάς

την συνείδηση την βυθίζεις

τα λόγια είναι εύκολα

χρησιμοποιείς τα σωστά

όμως εκείνη η καρδιά
οργώνει τις μέρες

κεντώντας το δικό της αλλόκοτο μυστήριο

πύρωσε το πρώτο καλοκαίρι

ιδρώνουν τα χέρια

τα μάτια δέρνει μια λύπη , ηλιοφώτιστη

έχεις πολλές δικαιολογίες για δάκρια

και δεν αντέχεις το μέσα σου

που βράζει

θα με θυμηθείς κάποτε ξανά

θα με νιώσεις μέσα σου, σαν τότε

στο είναι σου

ελεύθερη θα είσαι από δυσειδεμονίες

από θέλω και από πρέπει

μ ένα ψέμα , δεν γλυτώνεις.

Θέλει πολύ κόπο και θέληση

να συγκαλύψεις τα προστάγματα της καρδιάς.

Και να βουτήξεις στην κόλαση της άρνησης.