Μια καλημέρα που χρωστάς

Χαμογελάς στάζοντας πίκρα
Καρφωμένα σταυρουδάκια στα πέπλα σου
Σαν απ' ανάγκη
Με δυσκολία σε αναγνωρίζω
Αλλά είσαι εσύ,
που σ αγαπώ.
Στο δρόμο σου , πάντα.
Στο δρόμο μου ,πάντα.
Το σέβομαι
Αλλά σε αγαπάω
Χαμογελάς και είναι σας να είσαι ένα βήμα πριν να σπάσεις σε λυγμούς
Θύμα ενόχων ,εργάτριων.
Χωρίς λόγο.
Σε σκέφτομαι πάντα,
πρωί, μόλις ξυπνήσω,
και λίγο πριν να κοιμηθώ.
Προσεύχομαι για σένα.
Να είσαι καλά στον πόλεμο.
Τον δικό σου.
Καθένας αξίζει έναν άνθρωπο δικό του,
να τον σταυρώνει και να ξορκίζει γι αυτόν το Κακό.
Για σένα είμαι εγώ.
Κρατάω πάντα την εντολή σου .
Είμαι το πιο λευκό χρώμα στις σκέψεις σου.
Μου είναι αδιάφορη η συμπεριφορά σου.
Στην ανάγκη σου, στέκομαι .
Αντίδωρο.
Που μου στάθηκες, στην ανάγκη μου.
Και ελπίζω .
Κάποτε να καταλάβεις πως η ενοχή , δεν είναι συναίσθημα .
Αλλά έλλειψη εμπιστοσύνης.
Περιμένω.
Κάποτε θα με εμπιστευτείς ξανά .
Και θα αξίζω,
μια καλημέρα .