Γράμμα από το Μαρούσι

Μυστικά σε συλλογιέμαι

όταν κοιμάμαι σε μαξιλάρια γεμισμένα με προσδοκίες ,

κρυφές.

Κοίτα με , είμαι όμορφή

είμαι γυμνή σαν την βροχή που τρέμει στο παράθυρο μου ,

κάθε αυτονομία μου κυλά και φεύγει

πάνω στα γυάλινα μάτια σου .  

Τι κρύβεις και συ ,

πίσω από τις θαμπές επιφάνειες του μυαλού σου ,

ενοχές , κόμπλεξ , ανεπεξέργαστα και γκρεμισμένα όνειρα

που γίναν εφιάλτες μιας πραγματικότητας ,

εσύ δεν ξέρεις

και εγώ δεν θέλω να μάθω .

Θα μ αγαπούσες ποτέ

αναρωτιέμαι .

Θάρρος και όνειρο χρειάζεται.

Ίσως με τον δικό σου τρόπο

απεγνωσμένα .

 Σαν μικρό παιδί

σαν σε παιχνίδι.

Δεν σου γκρινιάζω , δεν έχω την δύναμη .

Δίνω απαντήσεις που χρειάζομαι για να ντυθώ

Έρχεται χειμώνας

Το σπίτι μου θα είναι κρύο από δώ και πέρα .

Κάπου θα συναντηθούμε κάποτε

Ξανά εγώ και συ

Με κόντρα ρόλους

Εσύ απεγνωσμένος σε μια ζωή υπό κατάρρευση

Και γώ  ελεύθερη.