Δεν ξέρω , μην με ρωτάς .
Ο κόμπος μέσα μου είναι μοσχαναθρεμμένος με ψευδαισθήσεις .
Κάποτε γελούσα με την ζωή που έρχεται , τώρα κλαίω.
Δεν δυστύχησα
αυτή η ευτυχία είναι πιο οδυνηρή απ όσο , κάθε δυστυχία .
Κλείδωσε και αμπάρωσε μακριά μου ,
ο κόσμος των ονείρων
Και έγινε τούτος δω ο κόσμος , τα όνειρο μου .
Να αγαπώ το κάθε τι του
Την μιζέρια και την αναποδιά του .
Δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα πια
Ζω από φιλί σε φιλί αχόρταγα
από έννοια σε έννοια,
με την μορφή σου κατά νου .
Εσύ στον κόσμο σου , εξαπατημένη από την ίδια σου την φύση .
Να ορέγεσαι την επερχόμενη σταυροφορία
πληρωμένη απ τον σκοπό της , σε ανάγκη αποστολής .
Εγώ θρηνώ τα κορμιά που θα πέσουν στο χώμα ,
φοβούμενος πως ένα από αυτά θα ναι και το δικό σου .
Κουρασμένος από τις μάχες και τους πολέμους ,
που πόθησε η νιότη μου .
Εξοντωμένος , συστηματικά από την ενοχή μου που νικούσα
άξιους αντίπαλους .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου