Ψάξε ενά ποίημα

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Χρωστούμενος έρωτας

Σε θυμάμαι πάντα με ένα ανοιχτό χαμόγελο
Να εξαφανίζεσαι μέσα σε χρωματιστούς καραμελένιους κόσμους του μυαλού σου
Σα να ζεις στο εκεί
Και να ονειρεύεσαι το εδώ
Εγκλωβισμένη μια ζωή εκεί σε κοραλένια φορέματα
Και εδώ σε μια άχρωμη και ανέραστη ευθεία
Δυο κόσμοι ανάποδοι
Με ερωτεύτηκες κάποτε στον χρωματιστό σου κόσμο
Και με πρόδωσες στην ανέραστη ευθεία σου
Έμεινα χρόνια να αναρωτιέμαι γιατί ;
Τώρα ξέρω .

Με θυμάσαι πάντα με μια θλίψη στα μάτια
Να  είμαι υπόλογος σε μια γκρίζα φυλακή καθήκοντος μες το μυαλό μου
Σα να ζω εκεί
Και να ονειρεύομαι το εδώ
Εγκλωβισμένος εκεί στην ιερή αποστολή μου και το όνομα της γενιάς μου
Και εδώ στο κάθε τι λαμπερό και αστείο σε μια χρωματιστή φούσκα
Σε ερωτεύτηκα κάποτε στον χρωματιστό μου κόσμο .
Και σε πρόδωσα στην φυλακή των καθηκόντων μου
Χρόνια αναρωτιόσουν , ποιος έφταιξε;
Τώρα ξέρεις .

Αν γύριζα πίσω τα χρόνια
Ακόμα θα ήσουν με την πλάτη στο χαλί
Δεμένη
Και θα φίλτραρα μέσα από το στόμα μου
Κάθε καινούρια σου ανάσα.
Κι αυτό γιατί ποτέ δεν ήσουν για μένα
Όμορφη η άσχημη
Απλά δυο λαμπερά μάτια .
Δεν είχες όνομά να σε φωνάζω
Είχες αστέρι να ονειρεύομαι .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου