Χαρίζω σε εικόνες μέσα μου
τον απογοητευμένο εαυτό μου
να ζώ ανάμεσα
σε μύθους ανθρώπων
και σε ανθρώπους μύθους.
περπατώ
σκοτεινοί ανθρώποι
σκοτεινοί δρόμοι
σκοτεινός ουρανός
κι όλοι μιλούν για το φως σα να το ζουν
περίπλοκη εποχή
μας έταξε η μοίρα να ζήσουμε
καθείς δυο πόντους μέσα του
κι όξο φαίνεται ορθό χιλιόμετρο, φτιαγμένο με λογισμικό.
άτιμο πράγμα το λογισμικό
παράξενο εργαλείο
σε κάνει να ξεχνάς
πούθε αρχίζει ο τρόπος σου
και πού το μύθευμά του.
Ντύνεις το νου σου εύκολα
σκέψεις που δεν έκανες ποτέ
σαν περιτύλιγμα
κι ύστερα
περιμένεις την αποδοχή
την ψήφο εμπιστοσύνης
στα ρούχα που του φόρεσες.
Έτσι τεντώνεις τα λεπτά σχοινιά
των επαφών σου
κι από ανθρώπους τίποτα
ανέγγιχτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου