Στην αρχή είναι ο Λόγος ...στο τέλος ο άλογος

Η λέξεις φέρουν ένα βάρος συναισθηματικό

Που κάποτε το μετανιώνεις

Θέλουν τονισμό

Εκφέρονται

Μπορούν να παρεξηγηθούν

Να μας κατρακυλήσουν σε πράξεις

Όταν τις υπερασπιστούμε

Ακόμα και όταν δεν της εννοούσαμε

Μας εκθέτουν στον χρόνο

Σ αγαπώ που δεν πιστέψαμε

Σ αγαπώ που μας εμπιστευτήκαν

Κι ο χρόνος αμείλικτος τιμωρός της ύβρης μας

Για την ανάγκη αυτή ανακαλύψαμε τα emoticons

Ευλογημένη επιστήμη

Που ξεκαθάρισες τον κόσμο μας τον συναισθηματικό

Συγχώνευσες τις επικοινωνιακές μας παλέτες

Στα απαραίτητα

Και κατάργησες τους ενδιάμεσους χρωματισμούς

Έγινε η απλότητα

Κουστούμι λόγου παγκόσμιο

Κι ο καθ υπερβολή συναισθηματισμός μας ως είδος

Μουσειακό αντιείμενο

Ζηλεύω της γενιές που θα έρθουν ή

πάλι τις φοβάμαι

πώς να το πω

το συγχωνεύω

 :-Ο

κι εσένα που στέκεις απόμακρη

μα τόσο οικεία

θα επιλέξω να σε σχολιάζω με :-)
και θα αφήσω τους ποιήτες
και τις συναισθηματικές τους μουσικές

δεν έχω ανάγκη να επικοινωνήσω το μέσα μου με κανέναν, στο Τέλος .