Σαμαγίμ (ουρανοί)

Τρία ταβάνια έχει η πλάση.

Τρεις ουρανούς.

Τον έναν θωρούν τα μάτια,

τον άλλο η ψυχή και τον τρίτο κανένας δεν ξέρει να μας πει.

Ο πρώτος ουρανός μας πρόδωσε

μας καταδίκασε σε θάνατο.    

Ο δεύτερος μας μισεί

στέκει σαν όριο απαράβατο,

να μας κρατάει μακριά από τον τρίτο.

Ο τρίτος είναι το σπίτι μας,

ο τόπος της μελλοντικής μας ευτυχίας,

ο παράδεισος.

Στους δύο πρώτους

ουρανούς σου ανήκω,

όχι με απόφαση δική μου

ή με θέλημα.

Ούτε με απόφαση αλλονών ή θέλημα.

Αλλά ως προϋπόθεση εισόδου στον τρίτο ουρανό,

μαζί.  

Στους δύο πρώτους ουρανούς μου παραδώθηκες

και τώρα ζεις με την σφραγίδα μου.

Στο κορμί σου.

Στην ψυχή σου.

Πώς μου ζητάς να κάνω πω δεν βλέπω,

τι γίνετε στον ουρανό.

Όλοι γνωρίζουμε.

Είναι ρηχός και γαλανός στην άκρη

μα σκοτεινός και απέραντος στα αβαθή.

Έτσι κι η αγάπη σου

για μένα.

Ρηχή και γαλανή  στην άκρη

και απέραντη στα αβαθή.

Πως μου ζητάς να κάνω πως δεν βλέπω.   

και πώς να βγω;

Που όπου κι αν γύρω, με πλημμυρίζει η αγάπη σου.

Εμείς, 

είμαστε θέλημα δικό σου

και απόφαση.

Αν σε κούρασε στείλε μου πίσω το κουτί με την καρδία μου.

Όπως εγώ κάποτε

σου έδωσα πίσω την δική σου

να την χαρίσεις όπου θες.

ή την δική σου ξαναστείλε.

Και άσε την αγάπη μου να μπει ,

ως φως.

Είναι θέλημα δικό μου

και απόφαση.