Αντίο

Αθόρυβα θα βγω απ την ζωή σου 

Σιωπηλά 

Το χρωστάω , στο πόσο σ αγάπησα 

Στο πόσο δάκρυ μου κόστισε 

Αυτή η αγάπη 

Και πόσο πόνο προκάλεσε 

Σε μένα 

Σε σένα 

Και σε όλους τους άλλους 

Θα κλείσω την πόρτα 

Θα φιλήσω στο κούτελο 

Τις μικρές μας ελπίδες 

Θα τις χαζέψω για λίγο 

Τυλιγμένες στις κουβέρτες των ζεστών χαδιών που ανταλλάξαμε

Θα χαθώ στα παιδικά τους χαμογελά 

Ονειρεύονται μια μέρα σ ένα πάρκο που δεν θα έρθει 

Ένα παιχνίδι στην ακρογιαλιά που δεν θα γίνει 

Φιλιά στα κρυφά
Χάδια σε μια παραλία 

Τσακωμούς μπροστά σε φίλους

Χοροί σε γλέντια 

Κλάματα από απογοητεύσεις

Ταξίδια στα ξαφνικά

.... Όνειρα , απλά όνειρα 

Έτσι θα κλείσω τα φώτα 

Απ το δωμάτιο του μέλλοντος μας 

Αθόρυβα 

Θα προχωρήσω στο διάδρομο 

Των αναμνήσεων 

Κρεμασμένες στους στενούς του τοίχους

Στιγμές μας 

Ευχάριστες 

Οδυνηρές 

Όμορφες 

Άσχημες 

Όμως δικές μας 

Σιωπηλά θα βγάλω τα κλειδιά της καρδιάς σου 

Και θα τα αφήσω στο μπολ στην είσοδο

Ανάμεσα στα χυμένα καλλυντικά σου 

Να περιμένουν καινούρια χέρια να τα κρατήσουν 

Θα πάρω την βαλίτσα 

Μ όσα δεν θέλησες πότε από μένα 

Σιωπηλά θα κάνω ,

να μην ξυπνήσεις τάχα

Κι όταν θα κλείσω την εξώπορτα

Άνοιξε τα μάτια σου .

Δεν χρειάζεται να προσποιείσαι πια πως κοιμάσαι

Αθόρυβα 

Θα ανάψω ένα τσιγάρο γεμάτο 

Μνήμες

Και θα τις ρουφήξω 

Στα σπλάχνα μου βιαστικά 

Ύστερα θα σβήσω τον έρωτα μου ,

Καύτρα ακόμα .

Στο υγρό χώμα της σιωπής του κήπου σου 

Θα κοιτάξω τους γείτονες σου εραστές

Που θα με κοιτούν με απορία ,

Που φεύγω 

Που επιτέλους βλέπουν τον αόρατο συγκάτοικο 

Της καρδιάς σου 

Αθόρυβα θα κλείσω την μαντεμένια πόρτα 

Και θα προχωρήσω στα σκοτεινά 

Κι όσο το σκοτάδι θα πνίγει 

Τον θόρυβο απ τα βήματα μου 

Και θα απομακρύνομαι 

Θ απομακρύνω και την ανάγκη , 

Έστω τώρα ,

Ν ακούσω την σιωπή σου να σπάει 

Στον θόρυβο της πόρτας 

Και της φωνής σου 

Που πας, να λέει 

Εδώ είμαι εγώ , εδώ και συ 

Με θόρυβο