Ψάξε ενά ποίημα

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Εκεί

Μαύρο κελί χωρίς ανέμους
Το τέλος του κόσμου
Νύχτα θολή χωρίς αίμα
Η ενοχή μου
Να σύρω στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους
Τα κουφάρια από τα όνειρα μου
Μέχρι το τέλος της πόλης
Που να σαι απόψε
Πάντα σε αγνοία κοιμάμαι
Θα ήθελα πάντα να κοιτώ φωτογραφίες σου
Να δια βάζω πάντα τα μισά σου μηνύματα
Να μένω κάτω από τα σκαλοπάτια που περπάτησες
Να ακούω πάντα τα φάλτσα από τραγούδια που ψιθύρισες
Θα πω ψέματα
Από δω και μπρος θα ζω με ψέματα
Σε χορούς με κέφι
Σε κινηματογραφικούς έρωτες
Σε ολέθρια βαμμένες
Κόκκινες σχέσεις
Περιμένοντας ν ακούσω δικά σου ψέματα
«δεν ζω χωρίς εσένα»
«Θα είμαι για πάντα εδώ»
Αφού δεν μπορώ να έχω την αλήθεια
Στα ψέματα θα ζώ
Εγκλωβισμένος σε χειροφιλήματα
Σε ατέλειωτες και άσκοπες συζητήσεις ακροατής
Καβαλιέρος σε βαλς για ανδρείκελα
Όσο πιο στεγνός γίνετε
Αφελής
Καιροσκόπος
Ουδέτερος
Με σφραγισμένα τα χείλια των προσδοκιών μου
Νικημένος
Φτωχός
Με σπασμένη κάρδια
Αδιάφορος τροπαιούχος
Και κεφαλοκυνιγός διστακτικών ερωμένων
Αυτή είναι η πόλη μου τώρα
Χωρίς μουσική
Χωρίς άνεμο
Χωρίς τα λειψά σου χάδια
Χωρίς όφελος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου