Χωρίς τσιγάρα στην άκρη της νύχτας
Στα σύνορα της μοναξιάς
Χωρίς αιτία
Αναίμακτα
Σκόρπιες αισθήσεις ψηγμάτων φαντασίας
Καταδικασμένος στον κόσμο του καλού και του κακού
Στην χαρά της μετάνοιας , από καλό σε κακό ,
Και τούμπαλιν
Αμ δεν σε βρίσκω
Και έχω να σου σούρω τόσα ,
Για μένα , για σένα
Και για όλους τους άλλους
Χωρίς ποτό , σε μια νύχτα με αφόρητο βουητό συναισθημάτων
Σαν κρίση από ουσία ,
Κάνει το κορμί μια να καίει και μια να κρυώνει ,
Αποσταγμένος πάντα από τον μόχθο των άλλων
Ονειροδίετος
Τρεφόμενος αποκλειστικά με τραγούδια ,
Με χρέη πνευματικών δικαιωμάτων
Με αλλόκοτες και αξημέρωτες ενοχές
Για μια ζωή που δεν έζησα ,
Που είχα ίσως ονειρευτεί και ελπίσει να ονειρευτώ
Ίσως
Απογοητευμένος από την ευτυχία
Και τα δεινά της ειρήνης
Ερμεό του ψυχρού πολέμου της κατανάλωσης
Θύμα των ονειρεμένων κουζινών της διαφήμισης
Μπλεγμένος στο γαϊτανάκι
Του ανέραστου ελπιδοφόρου γιάπι
Πρώτος εγώ
Και άνεράστος
Και ελπιδοφόρος
Και γιάπης
Και γιούπης
Και γιουπί για γία
Και yahoo
Και gmail
Και facebook
Και τι έγινε ;
Φρέσκος ανάμεσα στους σάπιους ,
τραγανός ανάμεσα στους χυλούς
χαμογελαστός
εγώ το ξέρω μόνο
ποσό λυπάμαι για όλους και για όλα
ποσό λυπάμαι
για το ανέφικτο του ανθρώπινου των ανθρώπων
αλλά πάλι γεννιούνται και παιδιά
και μέχρι να το καταλάβεις σε ξεγελάνε με το αθώο τους βλέμμα ,
την απόλυτη προσδοκία και ανάγκη που έχουν τους μεγάλους ,
οι άτιμοι δυνάστες
σε πνίγουν με την αγάπη τους , και δεν αντιδράς
ενώ αυτοί μεγαλώνουν να γίνουν προδότες όσον ονειρευτήκαμε
τελικά αθανασία είναι να μην σε υπολογίζει η φύση
για ποσότητα που αξίζει να σκοτώσει
λίγα και θλιβερά θα πεις
είναι τα χρόνια μας
για τόσες σκοτούρες
μα εμείς καλλιεργήσαμε το μυαλό μας
αφήσαμε την Γή ακαλλιέργητη
και αντί για πόνους στην μέση και τα χέρια
πονοκεφάλους θα έχουμε
τύψεις και ενοχές
……. και φτωχό ψωμί